مدیریت پرتفوی چیست ؟

با سرمایه‌گذاری در دارایی‌هایی که به طور کامل با هم همبستگی ندارند، دارایی‌ها ریسک یکدیگر را خنثی کرده و می‌توان به یک بازده ثابت با ریسک کمتر رسید.

شرکت مدیریت دارایی چیست؟

یک شرکت مدیریت دارایی (AMC) شرکتی است که سرمایه های تجمیعی مشتریان خود را سرمایه گذاری می کند. این شرکت سرمایه را از طریق سرمایه گذاری های مختلف از جمله سهام، اوراق بهادار، املاک، مشارکت های محدود و غیره به کار می اندازد. همراه با پرتفوی های شخصی با ارزش خالص، AMC صندوق های تامینی و برنامه های بازنشستگی را مدیریت می کند. همچنین برای خدمت بهتر به سرمایه گذاران کوچکتر، ساختارهای تجمیعی مانند: صندوق های سرمایه گذاری مشترک، صندوق های شاخص یا صندوق های قابل معامله در بورس (ETFs) ایجاد می کند.

در مورد سامانه تحلیل بازار بیشتر بدانید.

به طور عامیانه از AMC ها به عنوان مدیران پول یا شرکت های مدیریت پول یاد می شود. کسانی که صندوق های مشترک دولتی یا ETF ارائه می دهند، به عنوان شرکت های سرمایه گذاری یا شرکت های صندوق سرمایه گذاری مشترک نیز شناخته می شوند. چنین مشاغلی شاملVanguard Group ، Fidelity Investments ، T. Rowe Price و بسیاری دیگر است.

AMC ها عموماً با دارایی های تحت مدیریت (AUM) – میزان دارایی هایی که مدیریت می کنند – متمایز می شوند.

اهداف شرکت مدیریت دارایی (AMC)

یک شرکت مدیریت دارایی (AMC) وجوه تجمیع شده از مشتریان را در انواع اوراق بهادار و دارایی سرمایه گذاری می کند.

AMC ها از نظر اندازه و عملکرد خود متفاوت هستند. از مدیران پول شخصی که حساب های شخصی با ارزش خالص (HNW) را اداره می کنند و چند صد میلیون دلار AUM دارند، تا شرکت های سرمایه گذاری غول پیکر که ETF و صندوق های متقابل ارائه می دهند و تریلیون ها در AUM.

از طریق کارمزد، معمولاً درصدی از دارایی های مشتری تحت مدیریت AMC، جبران می شوند.

اکثر AMC ها دارای استاندارد امانتداری هستند.

در مورد نرم افزار امور سهام بیشتر بدانید.

آشنایی با شرکت های مدیریت دارایی

از آنجا که منابع وسیع تری نسبت به سرمایه گذاران جداگانه دارند، AMC ها تنوع و گزینه های سرمایه گذاری بیشتری را در اختیار سرمایه گذاران قرار می دهند. خرید برای تعداد زیادی از مشتریان، به AMC ها این امکان را می دهد که از مقیاس مقرون به صرفه استفاده کنند. آنها اغلب در خرید خود از تخفیف قیمت برخوردار می شوند.

انباشت دارایی ها و پرداخت بازده متناسب نیز به سرمایه گذاران این امکان را می دهد که از حداقل سرمایه گذاری که اغلب هنگام خرید اوراق بهادار به تنهایی مورد نیاز است، و همچنین توانایی سرمایه گذاری در طیف وسیع تری از اوراق بهادار با مقدار کمتری از صندوق های سرمایه گذاری اجتناب کنند.

هزینه های AMC

در بیشتر موارد، AMC ها هزینه ای دریافت می کنند که به عنوان درصدی از کل AUM مشتری محاسبه می شود. این هزینه مدیریت دارایی، درصد سالیانه ای تعریف شده است که ماهانه محاسبه و پرداخت می شود. به عنوان مثال، اگر AMC هزینه ۱٪ سالانه دریافت کند، ۱۰۰۰۰۰ دلار هزینه سالانه برای مدیریت مجموعه ای به ارزش ۱۰ میلیون دلار دریافت می کند. با این حال، از آنجا که ارزش سبد سهام به صورت روزانه و ماهانه در نوسان است، هزینه مدیریتی که هر ماه محاسبه و پرداخت می شود نیز ماهانه نوسان خواهد داشت.

در ادامه مثال بالا، اگر سبد سهام ۱۰ میلیون دلاری در سال آینده به ۱۲ میلیون دلار افزایش یابد، AMC مبلغ ۲۰۰۰۰ دلار اضافی هزینه مدیریت خواهد داشت.

در مورد نرم افزار سهام بیشتر بدانید.

برعکس، اگر مجموعه ۱۰ میلیون دلاری به دلیل اصلاح بازار به ۸ میلیون دلار کاهش یابد، هزینه AMC 20000 دلار کاهش می یابد. بنابراین، پرداخت هزینه به عنوان درصدی از AUM به منظور مطابقت منافع AMC با منافع مشتری است. اگر مشتریان AMC رونق بگیرند، AMC نیز پیشرفت می کند، اما اگر سبد سهام مشتریان ضرر کنند، درآمد AMC نیز کاهش می یابد.

اکثر AMC ها حداقل هزینه سالانه ای مانند ۵،۰۰۰ یا ۱۰،۰۰۰ دلار را برای تمرکز بر مشتریانی که دارای سبد حداقل ۵۰۰،۰۰۰ یا ۱ میلیون دلار هستند، تعیین می کنند. علاوه بر این، برخی از AMC های تخصصی مانند صندوق های تامینی ممکن است هزینه های عملکردی را برای ایجاد بازدهی بالاتر از سطح تعیین شده یا معیارهای محکم دریافت کنند. مدل کارمزد “دو و بیست” استاندارد در صنعت صندوق های پرچین است.

در مورد شبکه اجتماعی بیشتر بدانید.

خرید جانبی

به طور معمول، AMC ها شرکت های خریدار محسوب می شوند. این وضعیت به این معنی است که آنها به مشتریان خود کمک می کنند تا بر اساس تحقیقات اختصاصی داخلی و تجزیه و تحلیل داده ها، تصمیمات سرمایه گذاری خود را اتخاذ کنند. در حالی که از توصیه های امنیتی شرکت های طرف فروش نیز استفاده می کنند.

در مقابل، شرکت های فروشنده مانند بانک های سرمایه گذاری و کارگزاران سهام خدمات سرمایه گذاری را به AMC و سایر سرمایه گذاران می فروشند. آنها تجزیه و تحلیل زیادی از بازار انجام می دهند، روندها را بررسی و پیش بینی ها را ایجاد می کنند. هدف آنها ایجاد سفارشات تجاری است که بر اساس آنها می توانند هزینه معاملات یا کمیسیون ها را دریافت کنند.

شرکت های مدیریت دارایی در مقابل خانه های کارگزاری

خانه های کارگزاری و AMC از جهات مختلف با یکدیگر همپوشانی دارند. در کنار معاملات اوراق بهادار و انجام تجزیه و تحلیل، بسیاری از کارگزاران، اغلب از طریق بخش ویژه “سرمایه گذاری خصوصی” یا “مدیریت ثروت” یا شرکت فرعی، سبد مشتریان خود را توصیه و مدیریت می کنند.

بسیاری نیز صندوق های سرمایه گذاری اختصاصی ارائه می دهند. کارگزاران آنها همچنین ممکن است به عنوان مشاور مشتریان عمل کنند، اهداف مالی را مورد بحث قرار دهند، محصولات را توصیه و به روش های دیگر به مشتریان کمک کنند.

اما به طور کلی، کارگزاری ها تقریباً هر مشتری را صرف نظر از مبلغی که باید سرمایه گذاری کنند، می پذیرند و این شرکت ها دارای استاندارد قانونی برای ارائه خدمات “مناسب” هستند. مناسب در اصل به این معنی است که تا زمانی که آنها تمام تلاش خود را برای مدیریت وجوه عاقلانه و مطابق با اهداف اعلام شده مشتریان خود انجام می دهند، در صورت از دست دادن پول مشتریان خود، مسئولیتی ندارند.

نکات مثبت و منفی

اکثر شرکت های مدیریت دارایی، شرکت های امانتی هستند که از استانداردهای قانونی بالاتری برخوردارند. امانت داران باید به نفع مشتریان خود عمل کرده و در هر زمان از تضاد منافع اجتناب کنند. در صورت عدم انجام این کار، با مسئولیت کیفری روبرو می شوند. آنها تا حد زیادی از این استاندارد بالاتر برخوردار هستند. زیرا مدیران پول معمولاً دارای اختیارات تجاری در حساب ها هستند. به این معنا که آنها می توانند بدون مشورت با مشتری، اقدام به خرید، فروش و تصمیم گیری در زمینه سرمایه گذاری کنند. در مقابل، کارگزاران قبل از انجام معاملات باید اجازه بگیرند.

AMC ها معمولاً معاملات خود را از طریق یک کارگزار تعیین شده انجام می دهند. این کارگزاری همچنین به عنوان متولی تعیین شده که حساب سرمایه گذار را در اختیار دارد یا در آن قرار دارد، عمل می کند. AMC ها همچنین دارای حداقل آستانه سرمایه گذاری بالاتری نسبت به کارگزاری ها هستند و به جای کمیسیون، هزینه دریافت می کنند.

مدیریت ریسک سرمایه با سبد پرتفوی

این ضرب المثل قدیمی را شنیده‌اید؟ «همه تخم مرغ‌هایت را در یک سبد نچینید.» ایده اصلی سبد پرتفوی نیز درون از چنین ایده‌ای بیرون آمده است.

وقتی صحبت از سبد پرتفوی می‌شود همه یاد گزینۀ سهام‌ها در نرم‌افزارهای بورسی می‌افتند. درواقع سبد سهام یا سبد پرتفوی یا سبد پرتفولیو ترکیبی از سهام‌ها یا دارایی‌ها است. این سبد ایجاد شده است که در ارزیابی از حداکثر بازدهی و به حداقل رساندن ریسک به مالک یاری رساند.

بیشتر بخوانید:

فرض کنید فرد یا شرکت سرمایه‌گذاری می‌خواهد دارایی‌هایش را به نحوی مدیریت کند. بدیهی است که مثل هر سرمایه‌گذاری او نیز به دنبال بیشترین بازده و سود است. پیشنهاد عملگرایانه ما این است که با ایجاد تنوع در دارایی‌ها از ریسک سرمایه‌گذاری بکاهد. چراکه طبق قاعده سبد و تخم مرغ بهتر این است که سرمایه را با دارایی‌های مختلف خرج کرده برای کاهش ریسک سبدی از دارایی‌ها را داشت.

هدف سبد پرتفوی

هدف سبد پرتفوی، ایده‌ای برای مدیریت ریسک سرمایه است. در لغت پرتفولیو به معنی کیف دستی است که سرمایه‌دار مجموعه اسناد و مدارک خود را در آن حمل می‌کرد. سهامداران در گذشته روزانه به بازار بورس سرمی‌زدند تا وضعیت دارایی‌های خود را بررسی کنند. درنهایت اسناد و مدارک سهام‌ها را در کیف خود گذاشته و با خود حمل می‌کردند. این اصطلاح رفته رفته به بازار مالی کشیده شد و در کنار هم قرار گرفتن ترکیبی از دارایی‌ها شامل املاک، سهام شرکت‌ها، اوراق بهادار، سپرده‌های بانکی در سبد پرتفوی پیشنهاد می شد. هدف شرکت‌ها این بایستی باشد که با تنوع بخشی به دارایی‌ها و کاهش ریسک سرمایه‌گذاری سبد سرمایه‌گذاری یا پرتفوی مناسبی را درست کنند.

ایده اصلی نظریه مدرن پرتفوی این است که:

با سرمایه‌گذاری در دارایی‌هایی که به طور کامل با هم همبستگی ندارند، دارایی‌ها ریسک یکدیگر را خنثی کرده و می‌توان به یک بازده ثابت با ریسک کمتر رسید.

فرض کنید شرکتی در حوزۀ ارز کار می‌کند. این شرکت برای کاهش ریسک باید بر روی انواعی از ارزها و نه فقط یک ارز خاص سرمایه‌گذاری کند.

انتخاب پرتفوی بهینه مارکوویتز

حال چگونه می‌توان سبد سرمایه‌گذاری را انتخاب کرد؟ یکی از سوالات و دغدغه‌های اساسی هر سرمایه‌داری انتخاب پرتفوی بهینه است. آنچه باعث اختلاف انواع پرتفوی می‌شود، معیار محاسبه ریسک است. اینجا است اسم پرتفوی مارکوویتز به میان می‌آید. در پرتفوی مارکوویتز، بازدهیِ سبد سرمایه بر مبنای میانگین–واریانس مورد انتظار انتخاب می‌شود. مارکوویتز تاکید می‌کند که پرتفوی بهینه یا کارا، کمترین واریانس را از میان کلیه پرتفوهای موجود دارد.

نمودار زیر را توجه کنید .ایجاد سبد پرتفوی مارکوویتز با دو ارز دلار و یورو صورت گرفته است. در این نمودار نرخ ارزها از تاریخ 17/1/98 تا 12/5/98 به صورت روزانه مشخص شد و با محاسبه ریسک و بازده، نمودار آنها بدست آمد.

پرتفوی چیست؟

به مجموعه سهام خریداری‌ شده توسط سرمایه گذار، پرتفو می‌گویند. در واقع، پرتفوی یا سبد سهام به این موضوع اشاره می‌کند که باید سرمایه خود را بین چندین دارایی مالی مختلف تقسیم کنید تا از این راه بتوانید ریسک سرمایه‌گذاری خود را کاهش دهید. اصطلاحی در دنیا رایج است که می‌گوید: «هیچ‌گاه تمام تخم‌مرغ‌هایت را در یک سبد نگذار» این اصلاح را می‌توان در مورد پرتفوی به کار گرفت. اجازه بدهید با یک مثال ساده، مفهوم سبد سهام را برایتان روشن‌تر کنیم. تصور کنید که شما ۲۰ میلیون تومان برای سرمایه‌گذاری در بورس اختصاص می‌دهید و آن را بین چهار سهم مختلف تقسیم می‌کنید. در این حالت شما یک سبد سرمایه‌گذاری تشکیل داده‌اید.

معامله گران در بازار سرمایه در مقابل سرمایه‌گذاری که انجام می‌دهند (ریسک) باید بازدهی را از بازار کسب کنند (ریوارد). درواقع میزان سرمایه‌گذاری صورت گرفته توسط هر سرمایه‌گذار، وابسته به مقادیر بازده و ریسک است. اگر دوشرکت را در نظر بگیرید که یک محصول یکسان را تولید می‌کنند و در مقاطعی شرکت اول دچار بحران می‌شود و شرکت دوم در حال بازدهی بیشتری ناشی از تولید بیشتر و کسب سهم بیشتری از بازار می‌باشد و یا برعکس این قضیه اتفاق بیفتد. فرض کنید که یک سرمایه‌گذار قصد خرید سهام یکی از این دوشرکت را دارد لذا برای این خریدار دو حالت وجود دارد:

• حالت اول اینکه اقدام به خرید سهام فقط یکی از شرکت‌ها کند حالت دوم مدیریت پرتفوی چیست ؟ این است که بخشی از سرمایه خود را به خرید سهام شرکت اول و بخشی دیگر را به شرکت دوم اختصاص دهد. در حالت اول ممکن است که سرمایه‌گذار بازده قابل‌توجهی (با توجه به افزایش ارزش سهم شرکت) به دست آورد، ولی از طرفی ممکن است که شرکت دیگر اقدام به اصلاح سازوکار داخلی خود کند تا بتواند در رقابت با شرکت مقابل پیروز شود و درنتیجه شرکت اول دچار کاهش شدید قیمت سهام شود.
• اما در حالت دوم به دلیل اینکه سرمایه‌گذار در تخصیص سرمایه‌های خود به شرکت برتر، به صورت یکجا و کامل عمل‌نکرده و پیش‌بینی رشد شرکت رقیب را در نظر گرفته است، اقدام به کاهش ریسک سرمایه‌گذاری خودکرده است. درواقع سرمایه‌گذار با خرید بخشی از سهام دو شرکت اقدام به تشکیل پرتفوی سبد سهام (portfolio) کرده است. معنی ساده واژه پرتفوی، سبد سرمایه‌گذاری به طور عام و سبد سهام از ترکیب دارایی‌های سرمایه‌گذاری شده توسط یک سرمایه‌گذار است.

معنای پرتفوی در بورس چیست؟

بازار بورس و در سهام مختلف سرمایه گذاری می کنید، در واقع یک پرتفوی بورسی برای خود ایجاد کرده اید که در آن سهام چندین شرکت مختلف قرار دارد. وقتی هم در مورد مدیریت ریسک و خرید سبد سهام در بورس صحبت میشود دقیقا منظور همین است که از خرید تک سهم و سرمایه گذاری تمام پول خود در یک سهم خودداری کنید و به جای آن کل سرمایه خود را به سه، چهار یا پنج بخش تقسیم کنید و هر قسمت را در یک شرکت سرمایه گذاری کنید. در تشکیل پرتفو شما باید از دانش تحلیلی شامل تحلیل بنیادی سهام و همینطور تحلیل تکنیکال آن آگاهی داشته باشید. به علاوه وقتی می خواهید هر بخش از سرمایه خود را به یک شرکت اختصاص دهید برای اینکه اصول متنوع سازی را رعایت کنید لازم است شرکتهایی را که انتخاب میکنید در چند صنعت مختلف بورسی باشند. همینطور میتوانید بخشی از سهام خود را به شرکتهای بزرگ بازار و بخشی دیگر را به شرکتهای کوچک و پرنوسان اختصاص دهید.

((همه تخم‌مرغ‌هایتان را در یک سبد نچینید))

قطعاً همه ما حداقل یک‌بار این جمله معروف را شنیده‌ایم و احتمالاً سعی کرده‌ایم آن را در مدیریت سرمایه خود بکار ببریم، اما نکته مهم آن است که تشکیل سبد سرمایه‌گذاری یا همان پرتفوی باید دارای یک سری مزایا و ویژگی‌هایی همچون تنوع‌بخشی (diversification) باشد تا بتوانیم بگوییم سبد مناسبی را تشکیل داده‌ایم. پورتفولیو یا پرتفوی در لغت به معنای کیف دستی بوده که درگذشته یک سرمایه‌گذار، مجموعه‌ای از اسناد و مدارک خود را در آن حمل می‌کرده، درواقع سرمایه‌گذارانی که سهام شرکت‌های بورسی را در اختیار داشتند هر روز به بازار بورس سر می‌زدند تا ببینند سرمایه آن‌ها در چه وضعیتی قرار دارد. در اصطلاح مالی نیز به کنار هم قرار گرفتن ترکیبی از دارایی‌های مختلف مالی اعم از املاک و مستغلات، سهام شرکت‌ها، اوراق با درآمد ثابت و سپرده‌های بانکی باهدف تنوع‌بخشی و کاهش ریسک سرمایه‌گذاری را پرتفوی یا سبد سرمایه گذاری می‌گویند.

مفهوم پرتفوی بهینه سهام و مرز کارایی چیست؟

مفهوم پرتفوی بهینه سهام از شاخه‌های نظریه پرتفوی مدرن است. این نظریه فرض می‌کند که سرمایه گذاران در حالی دیوانه‌وار به دنبال حداقل کردن ریسک خود هستند که برای بیشترین بازده ممکن هم تلاش می‌کنند. مبنای این نظریه آن است که سرمایه گذاران به شکل عقلایی عمل خواهند کرد و همیشه تصمیماتی می‌گیرند که ضمن پذیریش مقدار قابل قبولی ریسک، بازده سرمایه گذاری آن‌ها را بیشینه می‌کند.

هری مارکویتز در سال ۱۹۵۲ مفهوم پرتفوی بهینه را مطرح کرد و به ما نشان داد که این امکان وجود دارد تا در عین واحد هزاران پرتفوی مختلف با سطوح متفاوت ریسک و بازده تشکیل داد. این به عهده سرمایه گذار است که تصمیم بگیرد چه مقدار ریسک را می‌تواند تحمل کند و در قبال آن میزان ریسک پرتفوی خود را به‌گونه‌ای متنوع سازی کند که بیشترین بازده ممکن را به دست آورد. اینجاست که مفاهیمی چون متنوع سازی و تخصیص دارایی‌ها اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کنند.

تنوع بخشی پرتفو یعنی چه؟

تنوع بخشی سبد سهام یک تکنیک برای مدیریت ریسک است. برای استفاده از این تکنیک شما باید انواع مختلفی از ابزارهای سرمایه گذاری را در یک پرتفوی با هم ترکیب کنید تا تأثیری را که هر یک از این ابزارها بر عملکرد کل پرتفوی خواهد داشت به حداقل برسانید. ابزارهای سرمایه گذاری شامل سهام، صندوق های سرمایه مدیریت پرتفوی چیست ؟ گذاری، اوراق مشارکت، سپرده‌های بانکی، طلا و ارز می‌شود. تنوع بخشی ریسک پرتفوی شما را کاهش می‌دهد. مدیران مالی می‌توانند با فرمول‌های پیچیده‌ای به شما نشان دهند که تنوع بخشی چگونه می‌تواند ریسک سرمایه گذاری را کاهش دهد.

چرا تنوع بخشی پرتفوی مهم است؟

یکی از خطراتی که همواره سرمایه گذاران و فعالان بازار بورس را تهدید می‌کند، نوسانات قیمت سهام است. ازآنجایی‌که بسیاری از سرمایه گذاران بورسی نمی‌توانند نوسانات کوتاه‌مدت بازار سهام را پیش‌بینی و با استراتژی‌های سرمایه گذاری مختلف خطرات نوسان پذیری قیمت را کنترل کنند، همواره متخصصان پیشنهاد می‌کنند که سرمایه گذاران از تنوع بخشی پرتفوی خود به عنوان بهترین راه برای تسهیل این مسیر استفاده کنند.

رای تشکیل پرتفوی باید به چه نکاتی توجه کرد؟

قبل از تشکیل پرتفو باید بررسی کنید چه انگیزه هایی باعث میشود تا در دارایی های مالی گوناگون سرمایه گذاری کنید. اساسا ما به طور خودآگاه یا اغلب ناخودآگاه بر اساس سه مولفه انواع مختلف دارایی ها را در پرتفوی خود قرار میدهیم:

1. میزان پذیرش و تحمل ریسک
2. افق زمانی سرمایه گذاری
3. هدف از سرمایه گذاری

مثلا فرد ریسک پذیر بخش اصلی پرتفو خود را به سهام تخصیص میدهد یا فردی که به زودی به سرمایه اش برای خرید خانه نیاز دارد، ترجیح میدهد که ریسک کمتری کند و در دارایی کم نوسانی مثل اوراق با درآمد ثابت یا سپرده های بانکی سرمایه گذاری کند و در نهایت فردی که هدفش به دست آوردن یک جریان درآمدی ثابت است تا با آن بخشی از مخارج خود را پرداخت کند به سراغ صندوق های سرمایه گذاری با درآمد ثابت می رود و فردی که هدفش اندوخته کافی برای دوران بازنشستگی است به سراغ صندوقهای سرمایه گذاری در سهام میرود.

بنابراین با توجه به این سه مولفه بایستی ابتدا ببنید حاضرید چقدر ریسک کنید، همینطور تا چه مدت به سرمایه ی خود احتیاج ندارید و در نهایت هدف خود را از تشکیل پرتفو مشخص کنید. وقتی این سه مورد مشخص میشود، شما به سادگی میتوانید پرتفویی تشکیل دهید که هم نوسانات آن متناسب با سطح پذیرش ریسک شما باشد و هم بالاترین بازدهی را متناسب با افق و اهداف سرمایه گذاری شما ارائه کند.

ارزش پرتفوی

به ارزش مالی و نقدی پرتفوی هر شخص حقیقی یا حقوقی، ارزش پرتفوی گویند. برای قیمت‌گذاری شرکت‌های سرمایه‌گذاری پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار، مهم‌ترین عامل، ارزش پرتفوی این شرکت‌ها است.

پرتفوی صنایع پربازده را شناسایی کنید

در زمان تشکیل پرتفوی ابتدا صنایع پربازده را شناسایی کنید. سپس از میان آن صنایع پرتفوی خود را ایجاد کنید. قابل‌ذکر است بدون مطالعه شرکت‌ها و انتخاب سهام‌های مختلف و تصادفی نیز ممکن است ضرر کنید. پس لازم است با تشخیص صنایع مطلوب جلوی ضرر را بگیرید. با این کار تا حدودی می‌توانید ریسک سرمایه‌گذاری در بورس را کاهش دهید.

ریسک سرمایه گذاری چیست؟

در مبحث سرمایه گذاری، ریسک به شانس از بین رفتن ارزش یک دارایی اشاره دارد یعنی اینکه دارایی که در آن سرمایه گذاری کرده‌اید، ارزش خود را از دست بدهد. انواع مختلفی از ریسک ها وجود دارد که سرمایه گذاران در معرض آن‌ها قرار دارند و به طبع آن راه‌های زیادی هم برای مدیریت ریسک سرمایه گذاری وجود دارد، مثل تخصیص دارایی و متنوع سازی، ولی هیچ راهی برای از بین بردن کامل ریسک وجود ندارد. دانستن منابع مختلف ریسک به شما کمک می‌کند تا بهتر بتوانید همچنان که پرتفوی خود را می‌سازید، دارایی های مالی خود را نیز ارزیابی کنید. ریسک هایی که معمولا دارایی های مالی شما را تهدید میکنند عبارتند از:

• ریسک بازار
• ریسک صنعت
• ریسک توقف نماد
• ریسک نرخ بهره
• ریسک نرخ سرمایه گذاری مجدد
• ریسک نرخ ارز

موارد بالا فهرستی از منابع اصلی ریسک معمول کلاس‌های دارایی مختلف است. شما با دانستن اینکه پرتفوی چیست و چطور میتوانید ریسک سرمایه گذاری های خود را با تشکیل پرتفوی کاهش دهید، میتوانید انواع ریسک ها مدیریت کنید.

پرتفوی لحظه ای چیست و تفاوت پرتفوی و پرتفوی لحظه ای در چیست؟

پرتفوی لحظه ای یکی از گزینه های موجود در سامانه های معاملاتی آنلاین کارگزاری مفید است و بسیاری از سرمایه گذاران تازه کار که وارد سامانه های آنلاین این کارگزاری میشوند، با این سوال روبرو میشوند که پرتفوی لحظه ای چیست و چه تفاوتی با سبد پرتفوی یا پرتفوی سپرده گذاری دارد؟ در سامانه معاملاتی این کارگزاری و در قسمت پرتفوی 2 نوع پرتفوی وجود دارد

1. پرتفوی سپرده گذاری یا سبد پرتفوی : دارایی واقعی شما نزد کارگزار ناظر (کارگزاری مفید) را به شما نشان میدهد. اگر شما سهمی را برای اولین بار از طریق هر کارگزاری غیر از کارگزاری مفید خریده باشید، تعداد سهامی که از طریق آن کارگزاری خریده اید، در این بخش نمایش داده نمیشود.
2. پرتفوی لحظه‌ای : وضعیت سود/ زیان دارایی های تحت مدیریت شما را به نمایش می‎گذارد. در پرتفو لحظه ای تعداد دقیق سهامی را که در مدیریت شماست و مالک آن هستید نمایش داده میشود.

مبنای پورتفوی لحظه ای معاملات آنلاین کاربر است. بدین ترتیب کلیه معاملاتی که از طریق سامانه های آنلاین کارگزاری مفید انجام شوند، در لحظه و به صورت خودکار به پورتفوی لحظه ای اضافه می شوند. در صورتیکه تعداد دارایی شما درست نیست، می توانید معاملات خود را در این قسمت به صورت دستی ویرایش کنید. در پرتفوی لحظه‌ای اطلاعات لحظه‌ای چون قیمت، ارزش دارایی، مقدار سود/زیان، درصد سود/زیان، قیمت سر به سر و… برای تسهیل محاسبات کاربران در نظر گرفته شده است.

مرکز آموزشی و کارآفرینی خوارزمی اصفهان در آشنایی هرچه بیشتر با اینگونه موضوعات در کنار شما خواهد بود و با تدارک دوره های مختلف در زمینه های گوناگون راهگشای کسب و کار شما عزیزان است.

استراتژی های تشکیل یک پرتفوی کم ریسک و متنوع

همانطور که می‌دانید، در هر بازار و کشوری استراتژی‌های متفاوتی برای تشکیل پرتفوی وجود دارد. حتی در یک بازار مشخص هم استراتژی سرمایه گذاری در طول زمان یکسان نیست و با گذشت زمان این استراتژی تغییر خواهد کرد.

اما موضوعی که همه سرمایه گذاران مطرح دنیا روی آن اتفاق نظر دارند، کاهش ریسک سرمایه گذاری با متنوع سازی سرمایه گذاری یا تشکیل پرتفوی است. در این مقاله تصمیم داریم تا شیوه‌های رایج متنوع سازی پرتفوی را برای شما توضیح دهیم.

استراتژی های تشکیل یک پرتفوی کم ریسک و متنوع

موفقیت در بازار سهام شرکت‌ها مانند هر بازار دیگری نیاز به انتخاب یک رویکرد مناسب و حفظ نظم فکری دارد. بدون این‌ها، سرمایه گذاری تنها خرید و فروش‌های بدون برنامه‌ای خواهد بود که سود یا زیان سرمایه گذار را بیشتر به بخت و اقبال وابسته می‌سازد تا به مهارت‌هایی مانند پشت کار در تحقیق، قدرت تحلیل، توانایی تصمیم گیری، صبر و شکیبایی برای رسیدن به هدف‌ها و مواردی از این دست.

در میان رویکردهای گوناگون برای سرمایه گذاری در بازار سهام، تشکیل سبد متنوع به عنوان یک روش غیر فعال اما به نسبت مطمئن شناخته شده است.

استفاده از این روش، میزان ریسک را کاهش می‌دهد و بازده سرمایه گذاری را در سطحی نزدیک به بازده کل بازار نگه می‌دارد. اما یک سبد متنوع می‌تواند به چارچوبی برای آزمودن توانایی‌های یک شخص برای مدیریت دارایی تبدیل شود که در این صورت به نمونه‌ای کامل از مدیریت فعال تبدیل خواهد شد.

مقاله پیش رو ابتدا در مورد اصل تنوع بخشی و سازوکار ساخت و مدیریت سبد متنوع توضیح می‌دهد. در ادامه نیز به سراغ روش‌هایی می‌رویم که یک سهامدار می‌تواند با استفاده از آنها توانایی‌های تحلیلی و مدیریتی خود را در چارچوب یک سبد متنوع به کار بگیرد و علاوه بر کاهش سطح ریسک، توان خود را روی کسب بازده بیشتر از بازار متمرکز کند.

تنوع بخشی، میانبری برای کاهش ریسک

«تنوع بخشی» یکی از روش‌های متداول برای کاهش ریسک غیرسیستماتیک به شمار می‌رود. ریسک غیرسیستماتیک از تاثیرات رویدادهایی ناشی می‌شود که به طبیعت یک شرکت یا گروه خاصی از شرکت‌ها مرتبط است.

معمولا این گونه رویدادها کل شرکت‌ها یا کل بازار را تحت تاثیر خود قرار نمی‌دهد. به عنوان مثال، یک تصمیم دولت ممکن است هزینه‌های یک صنعت خاص را افزایش دهد و در نتیجه قیمت سهام شرکت‌های آن صنعت کاهش یابد یا مدیریت ضعیف یک شرکت در توسعه بازار ممکن است سبب تضعیف موقعیت آن در برابر رقبا شود، سودآوری را نسبت به بقیه کاهش دهد و همین موضوع به افت قیمت سهم آن شرکت منجر شود.

اما هر یک از این رویدادها به طور مستقیم بر بازده سهام شرکت‌های مرتبط اثر می‌گذارد نه کل بازار. تنوع بخشی از طریق ساختن یک سبد متشکل از سهام شرکت‌های مختلف می‌تواند ریسک غیرسیستماتیک را کاهش دهد.

در مقابل ریسک غیرسیستماتیک، ریسک سیستماتیک قرار دارد. ریسک سیستماتیک به تاثیرات مجموعه‌ای از رویدادهای کلی بر بازده طیف گسترده‌ای از شرکت‌ها و صنایع گفته می‌شود که به سادگی قابل پیش بینی یا کنترل نیستند.

به عنوان مثال، سیاست‌های مالی و پولی دولت‌ها، عملکرد کلی اقتصاد، مناقشات سیاسی، حوادث طبیعی، و تغییرات دائمی شرایط روانی بازار یا به اصطلاح «جو بازار» نمونه‌هایی از این رویدادها هستند که هر یک می‌تواند بازده کل بازار را به صورت مثبت یا منفی تحت تاثیر قرار دهد.

ریسک سیستماتیک با تنوع بخشی قابل کاهش نیست. این ریسک مربوط به زمانی است که سرمایه گذار با هدف کسب سود وارد یک بازار می‌شود و آن را می‌پذیرد. به همین دلیل به ریسک سیستماتیک در اصطلاح «ریسک بازار» هم گفته می‌شود.

چه راه‌هایی برای تنوع بخشی در سبد سهام وجود دارند؟

در تئوری، هر چه قدر تعداد سهم‌های یک سبد بیشتر و وابستگی بازده سهم‌ها به هم کمتر یا حتی منفی باشد، ریسک غیرسیستماتیک هم کمتر می‌شود.

اما تنوع بخشی در عمل با چالش‌هایی مثل «هزینه» همراه است. حتی اگر یک سرمایه گذار بتواند سهام تمام شرکت‌های بورسی را خریداری کند در عمل هزینه‌های معاملاتی یا همان کارمزدها آن قدر بالا می‌رود که مزیت‌های ناشی از تنوع بخشی را بی‌معنا می‌کند.

علاوه بر این، اداره یک سبد بزرگ از سهام نیاز به صرف زمان و امکانات قابل توجه دارد. همچنین موضوعاتی مانند تعیین وابستگی بازده سهم‌ها به هم حتی در تئوری هنوز یک چالش است.

با وجود تمام این چالش‌ها و بر اساس نتایج تجربی، کاربرد تنوع بخشی برای کاهش ریسک غیرسیستماتیک امکان پذیر به نظر می‌رسد. در منابع مالی، معمولا گفته می‌شود که تعداد معدودی سهم مثلا بیش از ۱۰ سهم می‌تواند ریسک غیرسیستماتیک را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

برای تشکیل یک سبد متنوع، رویکردهای مختلفی وجود دارد از جمله سبد مبتنی مدیریت پرتفوی چیست ؟ بر ارزش بازار و سبد هم وزن.
سبد مبتنی بر ارزش بازار

در این سبد، وزن سهام هر شرکت در سبد با توجه به ارزش بازار آن شرکت در مقایسه با دیگر سهم‌های سبد تعیین می‌شود. مثلا اگر 10 سهم با بیشترین ارزش بازار انتخاب شده و ارزش بازار سهم اول نسبت به سهم دوم 15 درصد بیشتر باشد، وزن سهم اول در سبد هم باید 15 درصد بیشتر از وزن سهم دوم باشد.

ارزش بازار شرکت برابر تعداد کل سهام شرکت ضرب در قیمت آن سهم است. وزن هر سهم در سبد هم با توجه به نسبت ارزش خرید آن سهم به کل ارزش سبد مشخص می‌شود.

مثلا فرض کنید یک میلیون تومان برای خرید ده سهم جهت تشکیل یک سبد در نظر گرفته شده است. در این صورت اگر 1000 سهم یک شرکت به قیمت 200 تومان خریداری شود ارزش خرید آن سهم 200 هزار تومان و وزن آن سهم در سبد معادل 20 درصد است (200 هزار تومان تقسیم بر یک میلیون تومان).

برای اینکه این سبد یک سبد مبتنی بر وزن بازار باشد باید نسبت وزن سهم‌ها در سبد با نسبت ارزش بازار شرکت‌های مربوط به هر سهم موجود در سبد مطابقت داشته باشد.

سبد هم وزن

ساختار این سبد ساده است. چون وزن تمام سهم‌ها در سبد بدون توجه به اینکه ارزش بازار شرکت‌های مربوطه چقدر است با یکدیگر برابر هستند.

مثلا در همان سبد یک میلیون تومانی باید 100 هزار تومان برای خرید هر یک از ده سهم اختصاص داده شود. خود سهم‌ها می‌توانند از میان بزرگ‌ترین شرکت‌ها بر اساس ارزش بازار انتخاب شوند.

پکیج اموزش پیشرفته مدیریت پورتفوی

مدیریت سبد سهام / پوتفوی بمعنای چیدمان پول در مجاری صحیح سرمایه گذاری میباشد ، در بازار بورس مدیریت پورتفوی بمعنی سبدی متشکل از سهام شرکت های مختلف میباشد ، با توجه به اهمیت این مقوله در حفظ سرمایه و رشد سود آوری در بازار سهام را میتوان بعنوان یکی از روشهای علمی بشدت تاثیر گذار در میزان بازدهی اوراق و سهام نام برد .

پکیج اموزشی مدیریت پرتفلیو یا بعبارتی سبد سهام حاصل 30 سال تجربه و فعالیت مدیران و متخصصان سازمان سهامیر در بازار بورس ایران میباشد ، این محصول اموزشی در دی ماه 1399 طی فرایندی تحت بروزرسانی قرار گرفته است و آخرین نسخه آن در قالب پکیج اموزش مدیریت پورتفوی با عنوان مدیریت سبد سهام در اختیار عموم قرار گرفته است.

کلیه مباحث و سرفصل های اموزشی این دوره مطابق با استانداردهای سازمان بورس و استاندارد جهانی مدیریت سرمایه QT اروپا برنامه ریزی و تدوین شده است ، از طرفی داشتن ویژگی هایی همچون شیوه اموزش انحصاری ، سرفصل های آموزش عملیاتی و … این محصول را در نوع منحصر بفرد نموده است . بطوریکه دوره آموزش مدیریت پرتفلیو را میتوان بعنوان یکی از بهترین دوره های حرفه ای آموزشی برای افرادی که قصد فعالیت حرفه ای در بازار بورس ایران را دارند دانست.

- ویژگی های محصول آموزشی :

• رتبه یک آموزش آکادمیک از سال 2012 توسط موسسه استاندارد اروپا
• مدرسان و اساتید سطح یک کشوری و بین المللی (انحصاری سهامیر)
• فضای آموزشی تئوریک و عملی مجهز به بروزترین ابزارهای معاملاتی بورس
• دارای تاییدیه سازمان استاندارد جهانی ISO1200, IS1102
• دارای تاییدیه جهانی از سازمان QT در امر مدیریت کیفیت آموزش
• آموزش مناسب برای افراد مبتدی و حرفه ای
• آموزش جامع پیشرفته ترین مباحث آموزشی
• جامع ترین بخش های آموزشی و کاربردی در صنعت بورس کشور
• آموزش مباحث پایه تا تخصصی بصورت کاربردی
• آموزش توسط بروکر رسمی بورس ایران و بازار جهانی
• 6 ماه پشتیبانی و مشاوره آموزشی
• 1 ماه پشتیبانی و مشاوره در امور معاملات

- مدرسان و اساتید آموزشی :

پکیج آموزشی مدیریت پورتفوی بواسطه جمعی از اساتید برتر این مرکز گرداوری شده است … باید توجه داشت کلیه محصولات آموزشی که در قالب لوح فشرده در دسترس میباشند بصورت انحصاری توسط مرکز آموزش عالی سهامیر تدوین شده است ، سهامیر اکنون بالغ بر 120 مدرس برتر و بین المللی را در 7 کشور در اختیار دارد ، از طرفی مدرسان و اساتید مرکز که وظیفه آموزش مباحث مدیریتی در زمینه پرتفلیو / سبد سهام را بر عهده دارند ، دارای گواهینامه سطح استادی از موسسه جهانی AWQ میباشند ضمن اینکه کلیه انها دارای حداقل 10 سال سابقه و تجربه کاری در صنعت بورس ایران و از تریدرهای بنام جهان هستند. همچنین با توجه به سرمایه گذاری های انجام شده توسط این مرکز که بصورت مداوم در امر توسعه و تحقیقات در بازار سرمایه انجام میشود ، سیستم آموزشی استاندارد و انحصاری را بوجود آورده است که در نوع خود منحصر بفرد است .

- اطلاعات عمومی محصول :

عنوان	شرح	سایر
نام محصول	مدیریت پرتفوی	آموزش تخصصی
سال تولید	عرضه 2022	بروزترین نسخه
مدرس	سهامیر	اختصاصی
تاییدیه جهانی	eu193-Iso201	اروپا و آسیا

- سرفصل پکیج آموزشی مدیریت پرتفلیو :

مناسب برای معامله گران بازار بورس ایران .

سرفصل های پکیج آموزشی مدیریت پرتفلیو ( سبد سهام ) مشتمل بر یک سرفصل پایه و اصلی بوده که درطول این دوره مجازی بطور کامل به آموزش آنها می پردازیم.