ارز فیات (FIAT)

ارز دیجیتال

تفاوت ارزهای دیجیتال و ارزهای فیات در چیست؟ و آینده بازار در اختیار کدام یک خواهد بود؟

ارزهای فیات کلمه ای است که کاربرد آن، به خصوص در میان کاربران فارسی زبان تازگی دارد. عموما این قبیل واژه ها با ظهور بازارهای مالی نوین و توسعه کاربری و استفاده از شبکه های بلاک چین و ارزهای دیجیتال در میان ایرانیان، مطرح شده اند. از این رو برای درک بهتر مفاهیم بازارهای مالی، سیبنال مرجعی برای توضیح روش ها و اصطلاحات رایج در بازار امروز ایجاد کرده است.

وجه رایج بازارهای جهان در آینده نزدیک

ارز دیجیتال و ارزهای فیات که از بسیاری جهات مخالف یکدیگر هستند، با دو دیدگاه متفاوت از مدیریت پولی در اقتصاد جهانی مطابقت دارند. از نظر برخی کارشناسان این ساختارهای مالی روبروی یکدیگر قرار دارند؛ و ممکن است در آینده نه چندان دور یکی از این ارزها بتواند روند غالب بازار را تصاحب کند.

سکه های فیزیکی که برای ایجاد نقشی مشابه ارز فیات برای رمز ارزها ایجاد می شود

آیا می دانستید که در تابستان سال 2018، یک مرغ در ونزوئلا نزدیک به 14.6 میلیون بولیوار یا حدود 50 یورو قیمت داشت؟ این وضعیت که دست کم تعجب برانگیز است ناشی از ابر تورم است، پدیده ای که منجر به سقوط قیمت ارز می شود. تورم در واقع یکی از معایب ذاتی ارزهایی است که توسط دولت ها به کار گرفته می شود. ارزهای دیجیتال از زمان ایجاد خود در سال 2008 سعی داشته اند که بر این سویه منفی پول رایج یا ارزهای فیات غلبه کنند.
در این مقاله، خلاصه کاملی از اطلاعاتی که برای درک تفاوت ارزهای مجازی با ارزهای دولتی سنتی نیاز است را بیان می کنیم.

ارز دیجیتال در مقابل پول رایج یا فیات که بازار جهان را در اختیار دارد

ارز فیات

خاستگاه نام ارزهای فیات

اصطلاح فیات از زبان لاتین گرفته شده است و به معنای ( یک مجوز یا پیشنهاد رسمی؛ یک فرمان ) است. این کلمه ایده یک فرمان یک جانبه را که از یک مقام بالاتر صادر می شود، تداعی می کند. در زبان انگلیسی از کلمه فیات برای بیان شرایطی که با دستور یک مقام مرجع ایجاد می شود استفاده می کنند؛ مثلا فیات ریاست جمهوری. بنابراین، عبارت ارز فیات به ارزی که با فرمان ایالتی تاسیس شده است، اشاره دارد.

ارز فیات چیست؟

ارزهای فیات، پولی هستند که توسط یک دولت تعیین شده است و مدیریت آن به عهده بانک مرکزی می باشد. بنابراین بانک مرکزی نهادی است که ارز فیات را صادر می کند و مسیر این پول را دولت مستقر در یک کشور تعیین می کند. یک ارز فیات ارزش ذاتی ندارد؛ ارزش آن از قیمت تعیین شده توسط دولت ناشی می شود که در اصل ثبات آن را تضمین می کند.
می توان گفت ارز فیات، یک ارز متمرکز است. توسط بانک های مرکزی کنترل و صادر می شود و بانک های خصوصی تنها قدرت عرضه این پول را در اختیار دارند. ارزهای فیات، پول اصلی مورد استفاده در اقتصاد جهانی شده امروزی هستند. ارزهایی که بیشترین مبادله را دارند، دلار آمریکا، یورو، ین ژاپن و پوند استرلینگ هستند.

آیا ارزهای فیات همان پول رایج هستند؟

اصطلاحات ارز فیات و پول رسمی که اغلب اشتباه گرفته می شوند، هر دو به یک نوع پول اشاره نمی کنند. در واقع، وجه امانی به ارز فیات (FIAT) پول فیزیکی و مادی اطلاق می شود که توسط بانک ها به شکل اسکناس یا سکه منتشر می شود. در واقع، ارزهای فیات می‌توانند نوعی از پول رایج کشورها باشند، اما شامل همه وجوه نقد نمی‌شوند، نزدیک به 90 درصد پول رسمی کشورهای جهان به صورت اعتباری وجود دارد که در عوض آن، وجه نقد فیزیکی موجود نیست.

ارز دیجیتال

رمز ارز یا ارز دیجیتال، وجهی است که به صورت همتا به همتا و بدون دخالت سازمان شخص ثالث مانند بانک مرکزی ایجاد می شود. بر اساس فناوری بلاک چین، این نوع ارز مجازی کاربر را مستقیما در فرآیند صدور ارز مذکور و همچنین در کنترل تراکنش های انجام شده در شبکه، مشارکت می دهد. بنابراین، ارزش کریپتوکارنسی ها بر اساس اعتماد کاربران به شخص ثالث نیست، بلکه بر اساس اجماع اعتبارسنجی استفاده شده در شبکه است. که امنیت و اعتبار تراکنش ها را تضمین می کند. بنابراین ارزهای رمزنگاری شده، ارزهای غیرمتمرکز و جهانی هستند که در کنترل ایالت ها و بانک های مرکزی قرار ندارند.

اعتبار سنجی ارز دیجیتال توسط کاربران و در بلاک چین صورت می گیرد

تفاوت ارز دیجیتال و ارز فیات

ارزهای فیات و ارز دیجیتال، هر دو ارزش ذاتی ندارند و ارزش آنها در نتیجه اعتماد کاربر به ارز فیات (FIAT) وجود می آید. ارزش ارز فیات توسط بانک های ایالتی و مرکزی تعیین می شود؛ و ارزش رمز ارزها در سیستم بلاک چین و اجماع اعتبارسنجی معین می گردد.
ارز فیات متمرکز است و توسط اشخاص ثالث صادر و کنترل می شود، در حالی که ارز دیجیتال غیرمتمرکز است و تراکنش ها به صورت همتا به همتا صورت می پذیرند.
نکته: در حال حاضر، تمرکززدایی ارزهای دیجیتال بیشتر یک ویژگی ایده آل است تا واقعی. در واقع، فرآیندهای اعتبارسنجی که امروزه بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند، هر کدام دارای نقص‌هایی نیز هستند که تمرکز زدایی را تهدید می‌کند. اثبات سهام منجر به الیگارشی خاصی می شود و اثبات کار باعث ایجاد رقابت ناعادلانه در استخرهای استخراج رمز ارز می گردد.
ارزهای دیجیتال در مقادیر محدودی وجود دارند، در حالی که ارزهای فیات می توانند به صورت دلخواه صادر شوند. به عنوان مثال، بیت کوین به 21 میلیون واحد محدود شده است. این تفاوت اساسی جنبه کاهش تورم ارزهای دیجیتال و جنبه تورمی ارز فیات را توضیح می دهد.

امنیت رمز ارز در مقابل پول فیات

ارز فیات از امنیت کمتری نسبت به رمز ارزها برخوردار است. در واقع به حملات مجازی با هدف جمع آوری داده های بانکی حساس است. از سوی دیگر، ارزهای فیات در معرض سرقت فیزیکی قرار دارند. برعکس، ارزهای دیجیتال تلاش می کنند تا به کمک قرارداد های هوشمند و رمزنگاری پیچیده، غیر قابل تعرض شوند.
سرعت تراکنش ها بین این دو ارز به طور قابل توجهی متفاوت است؛ یک تراکنش ارز فیات 2 تا 3 روز طول می کشد تا بین دو بانک اعتبارسنجی شود، در حالی که تراکنش بیت کوین تنها 10 دقیقه برای اعتبارسنجی به زمان نیاز دارد.
بنابراین، ارزهای دیجیتال و ارزهای فیات در بسیاری از جنبه‌ها با هم متفاوت هستند، اولی توسط ساتوشی ناکاموتو در پاسخ به نقص‌های ذاتی دومی ایجاد شده است. درجه تمرکز، سطح امنیت، جنبه تورمی یا تورم زدایی. هر کدام مزایا و معایبی دارند و هر کدام موافقان و مخالفان خود را در جهان دارند. تنها آینده نشان خواهد داد که ارزهای دیجیتال در مقایسه با ارزهای فیات که امروزه اکثریت قالب اقتصاد جهانی را در اختیار دارند، چقدر مهم خواهند بود.

توسعه ارزهای دیجیتال

آن چیزی که از دید تحلیل گر ها و سرمایه گذاران و صاحبان کسب و کار در جهان پنهان نمانده است، قدرت ارزهای دیجیتال است. تنها در فاصله زمانی کمتر از دو دهه، رشد رمز ارز و محبوبیت آن در میان اقشار مختلف جامعه انسانی، نشانگر اهمیت و نیاز جامعه به شیوه تبادل و داد و ستد متفاوت و جدید است. از همین رو سیبنال تلاش می کند تا با تمرکز بر آموزش و توسعه رابطه سرمایه گذاری و دانش نوین ارزهای دیجیتال، شبکه ای کارا و مفید را برای گذر از ارزهای فیات یا بازار سنتی به بازار دیجیتال فراهم کند.

پول فیات (Fiat money) چیست؟

پول فیات (Fiat Money) ارزی است که یک دولت آن را چاپ می‌کند اما یک کالای فیزیکی مانند طلا یا نقره از آن پشتیبانی نمی‌کند، بلکه خود دولت ضامن ارزش آن می‌باشد. ارزش پول فیات از رابطه بین عرضه و تقاضا و ثبات دولت صادرکننده آن بدست می‌آید نه ارزش کالایی که پشتوانه آن است. بیشتر ارزهای کاغذی مدرن، ارزهای فیات هستند، از جمله دلار آمریکا، یورو و سایر ارزهای اصلی جهانی. با ادامه این مطلب از زرد نیوز همراه باشید

نکات مهم

• پول فیات ارزی است که یک دولت آن را چاپ و از آن پشتیبانی می‌کند و کالایی مانند طلا حافظ ارزش آن نیست.
• پول فیات به بانک‌های مرکزی کنترل بیشتری بر اقتصاد می‌دهد. زیرا آن‌ها می‌توانند میزان چاپ پول را کنترل کنند.
• اکثر ارزهای کاغذی مدرن، مانند دلار آمریکا، ارزهای فیات هستند.
• یکی از خطرات پول فیات این است که دولت‌ها مقدار زیادی از آن را چاپ می‌کنند و در نتیجه تورم فوق العاده‌ای ایجاد می‌شود.

آشنایی با پول فیات

اصطلاح “fiat” یک واژه لاتین است که اغلب به عنوان “آن را باید” یا “اجازه دهید انجام شود” ترجمه می‌شود. بنابراین، ارزهای فیات فقط به این دلیل ارزش دارند که دولت صادرکننده آن ضامن ارزش آن است. به عبارات دیگر، پول فیات به خودی خود، هیچ کاربردی ندارد.

ارز فیات زمانی به وجود آمد که دولت‌ها از یک کالای فیزیکی با ارزش مانند طلا یا نقره سکه ضرب می‌کردند یا یک پول کاغذی چاپ می‌کردند که می‌‌شد آن را برای خرید مقدار مشخصی از کالای فیزیکی استفاده کرد. با این حال، (پول) فیات غیرقابل تبدیل است و از آنجایی که هیچ کالای پشتوانه‌ای ندارد، قابل معاوضه نیست.

از آنجایی که پول فیات به ذخایر فیزیکی مانند ذخیره ملی طلا یا نقره مرتبط نیست، خطر از دست رفتن ارزش آن به دلیل تورم یا حتی بی ارزش شدنش در صورت ابر تورم وجود دارد. در برخی از بدترین نمونه‌های ابر تورم، مانند مجارستان پس از جنگ جهانی دوم، نرخ تورم می‌تواند در یک روز دو برابر شود.

علاوه بر این، اگر مردم اعتماد خود را به پول یک کشور از دست بدهند، آن پول دیگر ارزشی نخواهد داشت. این بسیار متفاوت از ارزی است که برای مثال، طلا پشتوانه آن است. چراکه بازار‌های مختلف مانند ساخت زیورآلات، دکوراسیون و همچنین ساخت وسایل الکترونیکی، فضاهایی هستند که تقاضای طلا در آن‌ها وجود دارد.

تاریخچه پول فیات در ایالات متحده

دلار آمریکا به عنوان پول فیات و رسمی این کشور در نظر گرفته شده که برای پرداخت بدهی‌های خصوصی و دولتی پذیرفته می‌شود. پول رسمی اساساً هر ارزی است که دولت آن را قانونی اعلام کند. بسیاری از دولت‌ها یک ارز فیات صادر می‌کنند، سپس با تنظیم آن به عنوان استاندارد بازپرداخت بدهی، آن را به پول رسمی کشور تبدیل می‌کنند.

در گذشته مالی ایالات متحده، پشتوانه پول این کشور طلا (و در برخی موارد، نقره) بوده است. با تصویب قانون بانکداری اضطراری در سال ۱۹۳۳، دولت فدرال شهروندان را از مبادله ارز با طلای دولتی منع کرد. سیستم مالی “استاندارد طلا“، از پول ایالات متحده با طلای فدرال حمایت می‌کرد. اما در سال ۱۹۷۱ و زمانی که ایالات متحده نیز تبادل طلا با دولت‌های خارجی در ازای دلار آمریکا را متوقف کرد، فعالیت این سیستم مالی به طور کامل پایان یافت.

از آن زمان و همانطور که روی اسکناس‌ها قبلا چاپ می‌شد، دلارهای آمریکا توسط “اعتماد و اعتبار کامل” دولت ایالات متحده پشتیبانی می‌شود و به عنوان “پول رسمی برای بازپرداخت همه بدهی‌های دولتی و خصوصی” قابل استفاده می‌باشد، اما “قابل تعویض با پول قانونی در خزانه داری ایالات متحده یا در هیچ بانک فدرال رزرو نیست”. دلار آمریکا حالا “پول رسمی” این کشور است و بر خلاف “پول قانونی” ، قابل تعویض با طلا و سایر کالا‌ها می‌باشد.

مزایا و معایب پول فیات

مزایا

پول فیات به عنوان یک ارز زمانی خوب عمل می‌کند که بتواند نقش‌هایی که اقتصاد از آن به‌ عنوان واحد پولی انتظار دارد را ایفا کند. این نقش‌ها عبارتند از حفظ ارزش، ارائه یک حساب عددی و تسهیل مبادلات. همچنین دارای حق الضرب عالی می‌باشد، به این معنی که تولید آن مقرون به صرفه تر از ارزی است که مستقیماً به یک کالا وابسته است.

ارزهای فیات در قرن بیستم تا حدی به این دلیل اهمیت یافتند که دولت‌ها و بانک‌های مرکزی به دنبال محافظت از اقتصاد خود در برابر بدترین تأثیرات رونق و رکود طبیعی چرخه تجاری بودند. از آنجایی که پول فیات مانند طلا منبعی کمیاب یا ثابت نیست، بانک‌های مرکزی کنترل بسیار بیشتری بر عرضه آن دارند. این امر به آن‌ها قدرت می‌دهد تا متغیرهای اقتصادی مانند عرضه اعتبار، نقدینگی، نرخ بهره و سرعت نوسان را کنترل کنند. به عنوان مثال، فدرال رزرو ایالات متحده دو وظیفه پایین نگه داشتن نرخ بیکاری و تورم را بر عهده دارد.

معایب

با این حال، بحران وام مسکن در سال ۲۰۰۷ و رکود مالی متعاقب آن، این باور که بانک‌های مرکزی لزوماً می‌توانند با تنظیم عرضه پول از بحران اقتصادی یا رکود جدی آن جلوگیری کنند را متزلزل کرد. برای مثال، ارزی که طلا پشتوانه آن است، به دلیل محدودیت عرضه طلا، عموماً از پول فیات پایدارتر است. پول فیات به دلیل عرضه نامحدود، فرصت‌های بیشتری برای ایجاد حباب دارد.

پول فیات دارای انعطاف پذیری می‌باشد و به بانک‌های مرکزی اجازه می‌دهد تا کنترل بیشتری روی اقتصاد داشته باشند. علاوه بر این، حق الضرب آن بسیار مقرون به صرفه و اقتصادی است.

با این حال، پول فیات همیشه خطر تورم را به همراه دارد و با آن نمی‌توان به طور کامل از اقتصاد محافظت کرد. همچنین، خطر ایجاد حباب اقتصادی همیشه وجود دارد.

مثالی از عدم موفقیت پول فیات: ابر تورم

کشور آفریقایی زیمبابوه نمونه‌ای از بدترین حالت ممکن را در اوایل دهه ۲۰۰۰ تجربه کرد. در پاسخ به مشکلات جدی اقتصادی، بانک مرکزی این کشور با سرعتی سرسام آور شروع به چاپ پول کرد ارز فیات (FIAT) که در نتیجه آن ابر تورم ایجاد شد. کارشناسان معتقدند در آن زمان، این ارز ۹۹/۹ درصد از ارزش خود را از دست داد. قیمت‌ها به سرعت افزایش یافت و مصرف‌کنندگان مجبور به حمل کیسه‌های پول فقط برای خرید کالاهای اساسی شدند. در اوج بحران، دولت زیمبابوه مجبور به انتشار اسکناس ۱۰۰ تریلیون دلاری زیمبابوه شد. در نهایت، ارزهای خارجی بیشتر از دلار زیمبابوه مورد استفاده قرار گرفت.

چرا پول فیات ارزشمند است؟

برخلاف پول‌های مبتنی بر کالا مانند سکه‌های طلا یا اسکناس‌های کاغذی قابل تعویض

با فلزات گرانبها (مثل کوپن‌ها)، پول فیات کاملاً با اطمینان و اعتماد کامل به دولت صادرکننده آن پشتیبانی می‌شود. یکی از دلایلی که این امر یک برتری محسوب می‌شود این است که دولت‌ها از شما می‌خواهند که مالیات را با پول فیاتی که صادر می‌کنند، بپردازید. از آنجایی که همه باید مالیات بپردازند و در غیر این صورت با مجازات‌های سخت یا زندان مواجه می‌شوند، مردم در پرداخت آن را می‌پذیرند (این به عنوان نظریه چارتالیسم شناخته می‌شود). سایر نظریه‌های پول، مانند نظریه اعتبار، معتقدند که از آنجایی که همه پول‌ها یک رابطه اعتباری و بدهی دارند، مهم نیست که پول توسط چیزی برای حفظ ارزش آن پشتیبانی شود.

چرا اقتصادهای مدرن از پول فیات حمایت می‌کنند؟

قبل از قرن بیستم، اکثر کشورها از نوعی استاندارد طلا یا ضمانت یک کالا برای تعیین و حفظ ارزش پول استفاده می‌کردند. با افزایش مقیاس و گستره تجارت و امور مالی بین‌المللی، مقدار محدود طلایی که از معادن و انبارهای بانک مرکزی بیرون می‌آمد نمی‌توانست با ارزش جدیدی که ایجاد می‌شد هماهنگی داشته باشد و باعث اختلالات جدی در بازارها و تجارت جهانی می‌شد. پول فیات به دولت‌ها انعطاف بیشتری برای مدیریت پول خود، تعیین سیاست‌های پولی و ثبات بازارهای جهانی می‌دهد. همچنین به سیستم “بانکداری ذخیره کسری” اجازه می‌دهد که به بانک‌های تجاری اجازه دهند مقدار پول موجود را برای پاسخگویی به تقاضای وام‌گیرندگان چاپ کنند.

‌گزینه‌های جایگزین پول فیات کدام‌اند؟

امروزه تقریباً هر کشوری دارای پول رسمی است که همان پول فیات می‌باشد. با اینکه که شما می‌توانید طلا و سکه.های طلا را بخرید و بفروشید، این سکه‌ها به ندرت در مبادله یا برای خریدهای روزمره استفاده می‌شوند و بیشتر یک دارایی کلکسیونی یا سوداگرانه هستند. ارزهای دیجیتال، مانند بیت کوین، در دهه گذشته برای ماهیت تورمی ارزهای فیات چالشی ایجاد کرده‌اند. اما علیرغم افزایش علاقه و پذیرش آن‌ها، به نظر نمی‌رسد این دارایی‌های مجازی به معنای سنتی “پول” کاربرد داشته باشند.

آیا استفاده از پول فیات به ابر تورم منجر نمی‌شود؟

زمانی که یک کشور واحد پولی خود را چاپ می‌کند، همیشه امکان ابرتورم وجود دارد. با این حال، اکثر کشورهای توسعه یافته تنها دوره‌های متوسطی از تورم را تجربه کرده‌اند. در واقع، داشتن سطح پایین و ثابت تورم به عنوان یک محرک مثبت برای رشد اقتصادی و سرمایه‌گذاری تلقی می‌شود. زیرا مردم را تشویق می‌کند تا پول خود را به جای بیکار ماندن و از دست دادن قدرت خرید در طول زمان روی کار بگذارند.

داشتن یک ارز نسبتاً قوی و با ثبات نه تنها یکی از وظایف بانک‌های مرکزی مدرن است، بلکه ارزش پولی که به سرعت کاهش می‌یابد برای تجارت و تامین مالی مضر است. علاوه بر این، مشخص نیست که آیا ابر تورم‌ ناشی از “چاپ اضطراری” پول است یا خیر. در واقع، ابر تورم‌ها همواره‌ در طول تاریخ اتفاق افتاده‌اند. حتی زمانی که ارزش پول بر اساس فلزات گرانبها بوده است. و همه ابر تورم‌های معاصر با یک فروپاشی اساسی در اقتصاد تولید و یا بی ثباتی سیاسی در کشور آغاز شده‌اند.

تفاوت ارز دیجیتال و فیات

همان‌طور که جهان به سمت جامعه بدون پول نقد حرکت می‌کند، سیستم پرداخت اطراف ما در حال تبدیل شدن به یک اقتصاد دیجیتال است. در حال حاضر، تنها درصد کمی از پول جهانی به شکل فیزیکی ارز بیان می‌شود، و اکثر پول‌ها به صورت الکترونیکی از طریق برنامه‌های پرداخت آنلاین یا با استفاده از کارت‌های نقدی مبادله می‌شوند. علیرغم این واقعیت که جامعه امروزی در آستانه تبدیل شدن به یک اقتصاد پیشرفته است، تنها درصد کمی از مردم تفاوت ارز دیجیتال و فیات را می‌دانند.

این روزها اغلب کلماتی مانند «کریپتوکارنسی و بیت کوین» را می‌شنویم، زیرا این کلمات و اخبار مربوط به آن‌ها در دنیای مالی سر و صدای زیادی برپا کرده است.

کلمه “ارز فیات” به پول صادر شده توسط دولت یک کشور اشاره دارد که یک مناقصه قانونی است که توسط دولت صادر کننده آن به جای یک کالای ملموس حمایت می‌شود. ارز دیجیتال یک وسیله مبادله دیجیتال است که به دلیل استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری کاملاً ایمن است. ارزهای دیجیتال با ارزهای سنتی فیات تفاوت اساسی دارند. با این حال، شما همچنان می‌توانید آن‌ها را مانند هر کالای دیگری بخرید و بفروشید.

• هر دو را می‌توان برای پرداخت و به عنوان ذخیره ارزش استفاده کرد.
• هر دو به اعتماد گسترده مصرف کننده تکیه می‌کنند تا به عنوان وسیله مبادله عمل کنند.
• ارز فیات توسط بانک‌ها و دولت‌ها (مرکزی) صادر و کنترل می شود.
• ارز دیجیتال از طریق فرآیندی به نام ماینینگ تولید و توزیع می‌شود و توسط یک مرجع متمرکز کنترل نمی شود.
• ارز دیجیتال قابل اعتماد است زیرا ضد دستکاری است و نمی‌توان آن را دو بار خرج کرد.
• تراکنش بیت کوین را نمی‌توان معکوس کرد، لغو کرد و یا پس گرفت.

خلاصه ای از تفاوت ارز دیجیتال و فیات: هر شکل موثر پول باید به عنوان وسیله مبادله، ذخیره ارزش و واحد حساب عمل کند. هم ارز فیات و هم ارز دیجیتال این ابزار را ارائه می‌دهند، اما از چند جهت کلیدی متفاوت هستند. ارز فیات یک ارز قانونی است که ارزش آن به یک ارز دولتی مانند دلار آمریکا مرتبط است، در حالی که ارز دیجیتال یک دارایی دیجیتال است که ارزش خود را از بلاکچین اصلی خود به دست می‌آورد. صدور و مدیریت ارزهای فیات توسط بانک‌های مرکزی دیکته می‌شود، در حالی که پروتکل‌های بلاکچین، کدها و جوامع بر ارزهای دیجیتال حاکم هستند. توزیع فیات به واسطه‌ها نیاز دارد، در حالی که ارز دیجیتال به شبکه‌های توزیع‌شده و غیر متمرکز برای فعال کردن تراکنش‌های «بی اعتماد» متکی است.

ارز دیجیتال چیست؟

بر خلاف ارزهای معمولی، ارز دیجیتال رمزگذاری شده و غیر متمرکز است که به هیچ دولت یا بانک مرکزی مرتبط یا تنظیم ارز فیات (FIAT) نشده است و مبتنی بر فناوری بلاکچین است که یک چارچوب دفتر کل توزیع شده است. بلاکچین یک دفتر کل توزیع شده است که توسط شبکه‌ای از رایانه‌ها مدیریت می‌شود که یک کپی دقیق از پایگاه داده را نگهداری می‌کند و سوابق آن را با اجماع بر اساس ریاضیات محض به روز می‌کند.

برخی از ارزهای دیجیتال محبوب بیت کوین، اتریوم، لایت کوین، ریپل و دش هستند. این ارزهای دیجیتال مورد حمایت هیچ دولتی نیستند و برای خرید و فروش آن‌ها به هیچ واسطه ای نیاز نداریم.

ارز دیجیتال

آن‌ها توسط شبکه‌های همتا به همتا از رایانه‌های رایگان و منبع باز مدیریت می‌شوند. بیت کوین اولین ارز دیجیتال غیر متمرکز بود که خلاقیت عمومی را ثبت کرد و در سال 2009 توسط ساتوشی ناکاموتو – مخترع ناشناس – راه‌اندازی شد.

ارزهای دیجیتال زیرمجموعه ارزهای مجازی قرار می‌گیرند. آن‌ها در ابتدا برای ارائه یک روش پرداخت جایگزین برای تراکنش‌های آنلاین توسعه یافته بودند. با این حال، ارزهای دیجیتال هنوز به طور کلی توسط شرکت‌ها و مشتریان پذیرفته نشده‌اند، و در واقع آنقدر غیر قابل اعتماد هستند که به عنوان روش‌های پرداخت مورد استفاده قرار گیرند.

ارز فیات چیست؟

ارز فیات ممکن است به شکل پول فیزیکی باشد یا به صورت الکترونیکی ارائه شود، به عنوان مثال با اعتبار بانکی. عرضه توسط دولت کنترل می‌شود و شما می‌توانید از آن برای پرداخت مالیات خود استفاده کنید. ارز فیات شامل ارز کاغذی، اسکناس، سکه و غیره است که دارای ذخیره ارزش بوده و به عنوان وسیله‌ای برای خرید کالا و خدمات مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ارز فیات

نقش بانک‌های مرکزی در اقتصاد از زمان معرفی ارز فیات گسترش یافته است، زیرا آن‌ها اکنون چاپ ارز را تنظیم می‌کنند. قدرت عرضه و تقاضای مصرف کننده، ارزش پولی را تعیین می‌کند. پوند، دلار آمریکا، یورو، ین و روپیه برخی از ارزهای اصلی جهانی هستند.

تفاوت‌های عمده ارز دیجیتال و فیات

مقایسه	ارز فیات	ارز دیجیتال
معنی	ارز فیات توسط دولت پشتیبانی می‌شود و می‌تواند به صورت پول فیزیکی یا الکترونیکی باشد.	ارز دیجیتال غیرمتمرکز است که به هیچ دولتی مرتبط یا تنظیم نشده است.
صادر شده توسط	صادر شده توسط بانک مرکزی	مستقل عمل می کند.
واسطه‌	برای انجام انتقال الزامی است.	لازم نیست.
واحد	دلار، روپیه، یورو، پوند	بیت کوین، اتریوم، لایت کوین
مجاز	در همه کشورها قانونی است.	در برخی کشورها غیرقانونی است.
عرضه	عرضه ارزهای فیات نامحدود است.	عرضه ارزهای دیجیتال محدود است.
تبادل	ارز فیات ممکن است برای انجام پرداخت‌های دیجیتال یا فیزیکی یا انتقال وجه استفاده شود.	تنها انتقال دیجیتالی وجوه با ارز دیجیتال امکان پذیر است.
ارائه شده توسط	اسکناس، سکه و غیره	کدهای خصوصی و عمومی
ملموس بودن	ارزهای فیات در قالب سکه و اسکناس ظاهری ملموس دارند.	ارزهای دیجیتال را نمی‌توان به هیچ وجه لمس یا حس کرد.
ذخیره سازی	قابل ذخیره در حساب‌های بانکی	قابل ذخیره در کیف پول دیجیتال

تفاوت‌های عمده ارز دیجیتال و فیات

تفاوت ارز دیجیتال و فیات در ردیابی

تمایز بین ارزهای دیجیتال و فیات این است که تراکنش‌های ارز فیات می‌توانند به راحتی توسط صادر کننده و گیرنده نظارت و شناسایی شوند. در حالی که این امر در ارزهای دیجیتال غیرممکن است.

وسیله مبادله

تمایز بین ارز دیجیتال و فیات این است که ارز فیات یک وسیله مبادله ملموس یا سنتی است. در حالی که ارز دیجیتال یک وسیله مبادله دیجیتال است.

ایمنی

ارز فیات در مقایسه با ارز دیجیتال ایمن‌تر است زیرا توسط دولت حمایت می‌شود و انتقال پول قابل ردیابی است. در حالی که تراکنش‌ها می‌توانند به صورت ناشناس در ارزهای دیجیتال انجام شوند.

ارز فیات عرضه نامحدودی دارد، به این معنی که بانک‌های مرکزی محدودیتی برای چاپ پول ندارند. بسیاری از ارزهای دیجیتال دارای محدودیت عرضه هستند، که تضمین می‌کند که تنها تعداد محدودی از کوین‌ها در دسترس خواهند بود.

قانونی بودن

دولت‌ها عرضه ارز فیات را تنظیم می‌کنند و سیاست‌هایی را صادر می‌کنند که بر ارزش آن تاثیر می‌گذارد. رمزارزها دارایی‌های دیجیتالی هستند که به عنوان وسیله‌ای برای تجارت عمل می‌کنند و توسط دولت ها تنظیم نمی‌شوند.

تفاوت ارز دیجیتال و فیات: ارزهای دیجیتال در دنیای واقعی چگونه کار می‌کنند؟

اگرچه بیت کوین ممکن است شناخته شده‌ترین ارز دیجیتال باشد، اما هزاران ارز دیجیتال وجود دارد. برخی از نام‌های بزرگ دیگر در ارز دیجیتال عبارتند از استیبل کوین، اتریوم، تتر، بایننس کوین، ریپل و غیره.

ارزهای دیجیتال

یکی از اشکال وام دادن ارز، مشروعیت و ثبات بیشتر به فناوری بلاکچین، استیبل کوین‌ها هستند. استیبل کوین یک ارز دیجیتال است که به ارزش یک دارایی در دنیای واقعی گره خورده است. در حالی که بسیاری از استیبل کوین‌ها به دلار آمریکا متصل می‌شوند، در تئوری، استیبل کوین‌ها را می‌توان به دارایی‌های دیگر مانند طلا یا سایر کالاها متصل کرد. در واقع، این امر به نهادهایی که مایل به انجام معاملات در دارایی‌های شناخته شده هستند اجازه می‌دهد تا هرگز زنجیره بلوکی را ترک نکنند.

در حالی که بعید است که ارز دیجیتال به زودی جایگزین دلار آمریکا شود، در حال حاضر صنایع زیادی وجود دارند که آن را به عنوان نوعی پرداخت پذیرفته‌اند. بسیاری از استارت آپ‌ها در فناوری بلاکچین به دلیل هزینه و مزایای سرعت، اولین پذیرندگان رمزارز برای پرداخت‌های B2B بوده‌اند. علاوه بر این، برای معاملات بین المللی نیازی به تبدیل ارز وجود ندارد.

تفاوت ارز دیجیتال و فیات: آیا ارز دیجیتال و فیات یکسان هستند؟

هم بله و هم خیر !

رمزارزها تا آنجایی که امکان مبادله بین دو طرف را فراهم می‌کنند و به عنوان یک ذخیره ارزش عمل می کنند، پول هستند. با این حال، آن‌ها همچنین ویژگی‌هایی را ارائه می دهند که سیستم پولی سنتی در حال حاضر قادر به ارائه آن‌ها نیست: ارزهای دیجیتال می‌توانند توسط هر کسی، در هر کجا، در هر زمان در سراسر جهان و بدون نیاز به بانک یا دولت خرج و دریافت شوند. این انقلابی‌ترین جنبه ارزهای دیجیتال است.

علاوه بر این، ارز فیات اساساً معادل بدهی است. وقتی یک بانک مرکزی اسکناس منتشر می‌کند، به طور همزمان درصدی از بدهی دولت شما را به عنوان مصرف کننده منتشر می‌کند. ممکن است منطقی بپرسید این چگونه است؟ به این فکر کنید که مثلا اتحادیه اروپا و ایالات متحده چگونه پول ایجاد می‌کنند.

ارز فیات به این دلیل دارای ارزش است که یک دولت آن را پول قانونی اعلام می‌کند – این پول ارزش ذاتی ندارد.

بیشتر پولی که یک دولت ایجاد می‌کند زمانی است که وام گرفته می‌شود. بانک‌ها زمانی پول ایجاد می‌کنند که مردم پول وام می‌گیرند. دلار آمریکا را در نظر بگیرید: اگر وام گرفته نمی‌شد، احتمالاً دلاری نیز در گردش نبود. به عبارت دیگر، بدون بدهی مصرف‌کنندگان به بانک‌ها، دلار آمریکا در دنیا وجود نخواهد داشت.

در حالی که به نظر می‌رسد ارز فیات بخش عمده‌ای از ارزش خود را از بدهی به دست می‌آورد، این مورد در مورد بیت کوین صدق نمی‌کند. بیت کوین ارزش ذاتی فراتر از اعتماد جامعه خود دارد. بیت کوین به سیستمی از بدهی‌ها تکیه نمی‌کند، ارزش آن به میزان موثر بودن آن به عنوان یک وسیله مبادله خلاصه می‌شود.

بیت کوین شکل جدیدی از اعتماد را برای سیستم پولی جهانی آینده ما ایجاد کرده است. سیستم پشت بیت کوین کاملاً شفاف و مبتنی بر ریاضیات و اجماع واقعی کاربران روزمره است. با در نظر گرفتن همه اینها، کدام گزینه برای آینده ما بهتر ارز فیات (FIAT) است؟ بیت کوین یا فیات؟

تفاوت ارز دیجیتال و فیات: آیا ارز دیجیتال می‌تواند جایگزین ارز فیات شود؟

در حال حاضر بحث‌های زیادی پیرامون آینده ارزهای فیات وجود دارد و بسیاری اظهار داشتند که انتظار دارند در سال‌های آینده جای خود را به ارزهای دیجیتال بدهند، در حالی که دیگران مخالف هستند و می‌گویند که کریپتو و فیات همزمان با حرکت رو به جلو، وجود خواهند داشت. ارائه مزایای مختلف برای کاربران و کسب و کارها به طور یکسان.

برای بسیاری، یکی از بزرگترین خطرات پول فیات این واقعیت است که می‌تواند بسیار مستعد تورم باشد، که در صورت وقوع سقوط یا افزایش شدید، می‌تواند ثروت و ارزش کلی موسسات را به شدت تغییر دهد. در صورت نیاز، دولت‌های محلی می‌توانند شروع به افزایش مقدار پول تولیدی در هر زمان کنند – این امر ارزش پول را به شدت کاهش می‌دهد و می‌تواند منجر به بی‌ثباتی در اقتصاد به شکل ابرتورم شود.

ارز دیجیتال و فیات

از سوی دیگر، ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین، عرضه محدودی دارند که در طول زمان تغییر نخواهد کرد – این بدان معناست که ارزش بیت کوین ممکن است با محبوبیت بیشتر افزایش یابد، اما با تولید انبوه رقیق نخواهد شد. به همین دلیل، متوجه خواهید شد که بسیاری از مردم در حال حاضر از حفظ بیت کوین خود با هدف کسب سود با افزایش ارزش خوشحال هستند.

شباهت ارز دیجیتال و فیات چیست؟

هر دوی این اشکال ارز تا حد زیادی ارزش خود را از پذیرش گسترده‌ای که در سراسر جهان دارند به دست می‌آورند. پذیرش بیشتر به معنای اعتبار بیشتر است. آن‌ها همچنین قابل تقسیم هستند – همان‌طور که یک روپیه را می‌توان به 100 پایز تقسیم کرد، 1 بیت کوین را می‌توان به 0.00000001 بیت کوین تقسیم کرد. مانند ارز فیات، از کوین‌های کریپتو می توان برای پرداخت خدمات یا خرید محصولات استفاده کرد. آن‌ها همچنین می‌توانند به عنوان یک هدیه برای ذخیره ارزش استفاده شوند.

نتیجه گیری

در دنیای مدرن که تراکنش‌ها خودکار می‌شوند و از اشکال سنتی ارزهای ثابت کمتر از گذشته استفاده می‌شود، ممکن است فرد در تفاوت‌های بین پول فیات و ارز دیجیتال گیج شود.

با این حال، هر دوی این شکل‌های ارز دارای ویژگی‌های مشابهی هستند، مانند ارزهای قانونی که دارای ارزش تجاری هستند، کمک به مصرف‌کنندگان برای خرید انواع کالاها و خدمات، تعیین ارزش پولی آن‌ها توسط نیروهای تقاضا و عرضه و سایر موارد مالی/تجاری، می‌تواند در مبادلات و غیره معامله شود. با این حال، این مقاله در مورد عدم شباهت این ارزها به یکدیگر صحبت می‌کند، زیرا هر یک از آنها دارای تفاوت‌هایی هستند که به مخاطب کمک می‌کند تا به راحتی بین این دو ارز تمایز قائل شود.

به علاوه، این مقاله نشان می‌دهد که چگونه اشکال رمزنگاری ارز یک پدیده در سراسر جهان است، در مورد اینکه چگونه ارزهای فیات در سراسر جهان به عنوان یک وسیله سنتی مبادله شناخته می‌شوند، و همچنین مزایا و معایب هر نوع ارز. با این حال، اگرچه ارزهای دیجیتال در جامعه مدرن ترجیح قابل توجه‌تری نسبت به ارزهای فیات دارند، به نظر می‌رسد که اشکال رمزنگاری ارزها به اندازه کافی برای کنترل روش‌های مرسوم پرداخت فعلی، کاملاً پیشرفته نیستند.

مقایسه ارز فیات در مقابل ارز دیجیتال

در دنیای امروزی، با گسترش بیش از پیش ارزهای دیجیتال، می‌توان گفت که مبارزه‌ای بین این ارزها و ارزهای فیات شکل گرفته است. بسیاری از طرفداران ارزهای دیجیتال ادعا می‌کنند که این ارزها، نسبت به ارزهای فیات مزایای بسیاری دارند، البته بسیاری از سرمایه‌گذاران سنتی همچنان به ارزهای دیجیتال بی‌اعتمادند و ارزهای فیات را ترجیح می‌دهند. در این مقاله بررسی می‌کنیم که پول یا ارز فیات، در مقابل ارز دیجیتال چه معایب و مزایایی دارد.

ارز فیات چیست و چه مزایا و معایبی دارد؟

ارز فیات در حقیقت همان واحد پولی است که هر دولت و حکومتی برای کشور خود تعیین می‌کند و اختیار تغییر و مدیریت آن را دارد. ارزش پول فیات فقط به دلیل عرضه و تقاضای مردم، در کنار تعیین و تایید دولت‌ها است؛ بعنوان مثال ریال ایران و دلار آمریکا دو ارز فیات هستند. اما ارز فیات ویژگی‌هایی دارد که معایب و مزایایی را برای آن رقم زده‌اند و در ادامه به توضیح آن‌ها خواهیم پرداخت.

بدون پشتوانه

برای توضیح مفهوم پشتوانه، بد نیست مروری بر تاریخ پول داشته باشیم.

همانطور که می‌دانید بعد از سپری شدن زمان معاملات کالا به کالا، افراد شروع به ضرب سکه با استفاده از طلا، نقره و فلزات گرانبها کردند. اما چندی بعد، اسکناس‌ها اختراع شدند و به‌مرور جای سکه‌های فلزی را گرفتند. در این دوران به‌مرور، سیستم پولی با پشتوانه طلا مورد استفاده قرار گرفت. این بدان معناست که در ازای هر واحد پولی از یک ارز، مقدار مشخصی طلا وجود داشت که قابل معاوضه با آن بود.

وجود پشتوانه برای پول، باعث محدودیت میزان عرضه در آن می‌شد. به‌عنوان مثال اگر قرار باشد برای هر 1000 دلار، با یک انس طلا به‌عنوان پشتوانه وجود داشته باشد، باید دقیقا معادل مجموع دلارهای موجود، طلا وجود داشته و نگهداری شود. به‌دلیل محدود بودن میزان طلای موجود، عرضه پول نیز محدود خواهد شد؛ به همین خاطر چین به عنوان اولین کشور و سپس سایر دولت‌ها به‌مرور، این سیستم پولی را رها کردند.

در سیستم پولی بدون پشتوانه، دولت‌ها اختیار کامل در چاپ و عرضه فیات را دارند و می‌توانند در مواقع خاص، مثل رکودهای اقتصادی، میزان عرضه فیات کشور خود، یا اصطلاحا نقدینگی را تغییر دهند. به همین دلیل است که باتوجه به سیستم مدیریت مالی هر کشور و میزان عرضه یک فیات، نرخ تبدیل دو ارز به یکدیگر ایجاد می‌شود.

این ویژگی فیات، برای دولت‌ها یکی از مزایای آن به‌حساب می‌آید، اما بنابر دلایلی که در ادامه توضیح خواهیم داد نیز، می‌تواند از دید مردم یک عیب تلقی گردد.

عدم محدودیت نقدینگی

نقدینگی در ساده‌ترین تعریف، به سرعت تبدیل شدن یک دارایی به پول نقد گفته می‌شود. اسکناس‌ها، چک‌های روز، سپرده‌های سرمایه‌گذاری بانکی و… نقدینگی کل موجود در یک کشور را تشکیل می‌دهند.

همانطور که گفتیم دولت‌ها اختیار انتشار و چاپ پول فیات را دارند. به‌ همین دلیل، آن‌ها می‌توانند میزان نقدینگی را به دلایل مختلف بالا ببرند. درنتیجه قدرت خرید مردم ابتدا بالا رفته و قیمت اجناس به مرور بالا خواهد رفت، که به این پدیده تورم می‌گوییم.

ممکن است بعضی از دولت‌های فاسد، با سیاست‌های مالی غلط ارز فیات (FIAT) مجبور به چاپ بیش از حد پول شوند و ابر تورم‌ را ایجاد کنند که ارزش دارایی مردم را در مقایسه با سایر واحدهای پولی پایین می‌آورد و به‌مرور یک ارز فیات را تقریبا بی‌‌ارزش می‌سازد.

درنتیجه، این عدم وجود محدودیت برای میزان نقدینگی، یکی از معایب اصلی ارزهای فیات است. اما گاهی اوقات دولت‌ها با استفاده از همین ویژگی، بسیاری از بحران‌های اقتصادی را بهبود می‌‎بخشند. به‌عنوان ارز فیات (FIAT) مثال دولت ایالات متحده آمریکا در سال 2008، با کنترل ارزش واحد پولی خود توانست کشور را از یک رکود اقتصادی شدید نجات دهد. به‌همین دلیل این ویژگی در مواقع خاص ممکن است یک حسن تلقی گردد.

مقایسه پول یا ارز فیات در مقابل ارزهای دیجیتال

درمقابل، ارزهای دیجیتال وجود دارند که شباهت‌ها و تفاوت‌های زیادی با فیات دارند.

پشتوانه: ارزهای دیجیتال نیز، مانند ارزهای فیات، بدون پشتوانه هستند (البته درمورد استیبل‌کوین‌ها این‌طور نیست، اما در این مقاله تمرکز ما بر دیگر ارزهای دیجیتال است). اما نکته اینجاست که تقریبا همه‌ی ارزهای دیجیتال معتبر، مثل بیت کوین، مقدار محدودی برای عرضه کل دارند.

تورم: برخلاف ارزهای فیات، ارزهای دیجیتال با قصد “تمرکززدایی” ایجاد شده‌اند. سرعت و میزان انتشار آن‌ها، محدودیت و قوانین خاص خود را دارد و هیچکس نمی‌تواند میزان عرضه آن‌ها را تغییر دهد. لذا به این دلیل و با وجود پروتکل‌های خاصی که در این ارزها اعمال شده‌اند (مثل هاوینگ بیت کوین) ذات آن‌ها مخالف هرگونه تورم است.

عمومیت: شما با داشتن هر نوع ارز فیات، تنها قادر به انجام معامله در یک محدوده جغرافیایی خاص خواهید بود. اما با داشتن ارزهای دیجیتال، مثل بیت کوین، می‌توانید در سراسر دنیا معامله کنید، چراکه یک واحد پول بین‌المللی است.

امنیت: به دلیل استفاده از رمزنگاری در رمزارزها، می‌توان گفت که سپرده‌ها و تراکنش‌ها با استفاده از رمزارزها، بسیار امن‌تر از فیات هستند و این امنیت، با پیشرفت این تکنولوژی بیشتر نیز خواهد شد. اما درهرصورت فعلا پول فیات در مقابل ارز دیجیتال میزان پذیرش بیشتری دارد.

آیا ارز دیجیتال می تواند جایگزین ارز فیات شود؟

اکثر دولت‌ها در ابتدا با ماهیت ارزهای دیجیتال مخالفت کردند، چراکه هر دولتی ترجیح می‌دهد به‌جای استفاده از یک ارز غیرمتمرکز، از ارزی استفاده کند که بر آن کنترل کامل دارد، می‌تواند استفاده از آن را ردیابی کند و تغییرات لازم را بر آن پیاده سازد.

به همین دلیل حالا دولت‌ها برای بهره بردن از برخی مزایای ارزهای دیجیتال و حفظ کردن مزایای فیات، به CBDCها (ارزهای دیجیتال بانک مرکزی) روی آورده‌اند، که ارزهای دیجیتالی متمرکز با اختیار دولت هستند. لذا از بین رفتن پول فیات کاغذی بسیار محتمل است، اما مسلما جایگزین آن ارزهای دیجیتالی متمرکز خواهند بود؛ البته رمزارزها نیز به‌طور مستقل وجود داشته و احتمالا گسترش آنها نیز روزافزون خواهد بود.

نحوه ارزش‌گذاری: ارزش رمزارز‌ها را میزان عرضه و تقاضا و به طور‌کلی استقبال عمومی از آن معین می‌کند و اعمال سلیقه در آن وجود ندارد. در طرف دیگر ارزش پول‌های فیات بستگی مستقیم به قوانین و بازار دارد و امکان اعمال سلیقه هر چند جزئی در آن وجود دارد.

پول فیات چیست و چه تفاوتی با ارز دیجیتال دارد؟

شاید تا قبل از اینکه وارد دنیای ارز دیجیتال شوید، نمی‌دانستید که پول فیات همان وجه رایجی است روزانه برای خرید مواد مورد نیاز خود خرج می‌کنید. خود من هم نمیدانستم! اما پولی که دست ماست به راستی چیست؟ چگونه ساخته می‌شود و چرا ارزشمند است؟ حال تفاوت پول فیات با ارز دیجیتال چیست؟ اگر به دنبال پاسخ این سوال‌ها هستید تا پایان این مقاله همراه ما باشید.

پول فیات چیست؟

پول فیات در کلام به معنی پول بدون پشتوانه است، پولی که دیگر وابسته به پشتوانه کالایی مانند طلا نیست. تا پیش از این دولت‌ها اجازه داشتند تنها به اندازه مقدار طلا، الماس، یا دیگر دارایی‌های با ارزشی که در خزانه خود نگهداری می‌‍‌کنند پول چاپ کنند. تا اینکه پس از جنگ جهانی دوم و بحران‌هایی مالی پس از آن بالاخره دولت آمریکا برای اولین بار تصمیم گرفت تا همبستگی پول با پشتوانه کالایی آن را بشکند. پس از این اقدام مفهوم جدیدی از پول خلق شد که آن را پول فیات نامیدند.

پشتوانه پول فیات در واقع اعتباری است که حکومت صادر کننده آن در دنیا و همینطور مردم در بین جامعه خود دارد. مهم‌تر از آن مقدار پولی که دولت در بازه‌های زمانی مختلف چاپ می‌کند، در واقع هرچه چاپ پول بیشتر شود در مقابل تورم و بی ارزشی پول اتفاق خواهد افتاد.

فیات نیز مانند هرچیز دیگری در این دنیا کامل نیست و مزایا و معایب مخصوص به خود را دارد. در ادامه به بررسی مزایا و معایب این سیستم پولی صحبت خواهیم کرد.

مزایای پول فیات

عدم کم‌یابی

پول فیات کم یاب نمی‌شود، بلکه همواره بیش از انچه نیاز باشد وجود دارد. به دلیل نبود هیچ محدودیتی برای تولید پول است. به درخواست دولت‌ها هرچقدر پول که نیاز باشد می‌تواند تولید شده و وارد چرخه اقتصاد شود.

کم هزینه است!

تولید پول فیات و نگهداری آن کم هزینه است. برای تولید پول فیات نیاز به نگهداری منابع بسیاری از طلا و جواهرات نیست. امروزه به دلیل پیشرفت دنیای فناوری و کم استفاده شدن پول کاغذی، پول فیات کم هزینه‌تر از همیشه شده است. تنها کافیست با فرشدن یک دکمه اعداد داخل حساب بانک مرکزی بالا رود.

انعطاف پذیری

انعطاف پذیری در واقع مهم‌ترین مزایای پول فیات است. البته ناگفتنی نیست این خاصیت بیشتر به نفع دولت‌ها و حکومت‌هاست. حاکمین به‌دلیل انعطاف‌پذیری پول فیات می‌توانند کنترل بهتری در پول فیات داشته باشند، در مواقع بحرانی پول چاپ کنند، و با افزایش یا کاهش نرخ بهتره اوضاع پولی را کنترل کنند. همه و همه به دلیل وجود پول فیات و نبود محدودیت‌های آن است.

معایب پول فیات

قدرت بی‌نهایت دولت‌ها

پول فیات قدرتی بی حد و اندازه به دولت‌ها داد! در واقع پس از پدیده فیات، قدرت پولی تمام و کمال به حاکمین واگذار شد. دیگر ارز فیات (FIAT) مردم نقشی در تصمیم‌گیری‌ها و قدرت پولی نخواهند داشت. حال بسته حکومت مرکزی این گزینه می‌تواند به نفع یا ضرر مردم یک کشور باشد.

مهم‌ترین معایب پول فیات در همین یک کلمه نهفته است. تورم! پول فیات کم یا زیاد درگیر تورم خواهد شد! تورم عنصر جدا نشدنی فیات است. به دلیل قدرت چاپ پول بدون نیاز به داشتن پشتوانه مشخص کالایی، کم یا زیاد، دیر یا زود، پول فیات درگیر تورم خواهد شد. برخی کشور‌ها در طول تاریخ به دلیل چاپ پول بی رویه دچار تورم افسار گسیخته و دچار فروپاشی اقتصادی و در نهایت حکومتی شدند. مانند کشور‌ها زیمبابوه و ونزوئلا

مقایسه ارز دیجیتال و پول فیات

توضیح این موضوع که ارز دیجیتال چیست، در حوصله این مقاله نمی‌گنجد. فارغ از بحث فنی و تکنولوژیکی، ارز دیجیتال و پول فیات شباهت‌هایی از نظر ساختار پولی با یکدیگر دارند. هر دو پشتوانه کالایی ندارند، تنها پشتوانه ارز دیجیتال اقبال عمومی مردم از این فناوری به واسطه امکانات تکنولوژیکی آن است. ارز دیجیتال (بیشتر از همه بیت کوین) یک سیستم پولی غیرمتمرکز و جهانی است که بدون هیچ محدودیت و نظارت حکومتی واحد به صورت جهانی فعالیت می‌کند. بیت کوین قدرت پول و تملک آن را باری دیگر به مردم بازگرداند.

سازوکار بیت کوین جوری طراحی شده است تورم آن به‌صورت کنترل شده طبق قرارداد از همان ابتدا پیش می‌رود و هیچکس قدرت تغییر و دستکاری آن را ندارد. همچنین بر اساس کد اصلی، بیت کوین هیچگاه بیشتر ۲۱ میلیون واحد تولید نخواهد شد و تورم آن صفر می‌شود. این‌ها همگی ویژگی‌هایی بود که مردم دنیا را ترغیب به ترک پول فیات و رو آوردن به ارز دیجیتال کرد.

با این حال اگر بحث پشتوانه کالایی باشد، بیت کوین و دیگر ارز‌های دیجیتال مانند پول فیات هیچ پشتوانه نداشته و تنها با کاربرد‌پذیری و پذیرش عمومی می‌توانند به ارزش برسند. در واقع اگر جزئی‌تر به این مسئاله نگاه کنید، پول فیات نیز کاملا شرایط مشابه‌ای دارد! تصور کنید مردم یک کشور به یک باره تصمیم بگیرند از پول فیات برای معاملات استفاده نکنند! پس از بهم خوردن این توافق عمومی چه خواهد شد؟ دیگر اهرم فشار حکومت‌ها چه خواهد بود؟ حال چه چیزی مهم‌تر از توافق و پذیرش عمومی است که پول فیات را ارزشمند کرده است؟ هیچ!

کلام آخر

در این مقاله در مورد پول فیات و مقایسه آن با بیت کوین صحبت کردیم. همانطور که گفتیم قدرت پول فیات کاملا بسته حکومت صادر کننده و تولید کننده آن دارد. پول فیات اهرم فشار دولت‌ها بهترین ابزار برای پیش بردن سیاست‌های آنان است. اما بیت کوین پولی از مردم و برای مردم است. بیت ذاتی آزاد، شفاف و جامعه محور دارد. این ارز دیجیتال که روزی از هیچ ساخته شد، همواره درحال رشد و افزایش پذیرش جهانی خود است. با توجه به رشد روزافزون بیت کوین و ارز‌های دیجیتال، غیرقابل تصور نیست که روزی این فناوری جای پول فیات را بگیرد.