دو راهی سرمایه‌گذاری

شرکت‌ها با چهار نوع صورت مالی مواجه هستند: 1-ترازنامه 2-صورت حساب سود و.

تصادف وحشتناک امین حیایی | امین حیایی راهی بیمارستان شد

عکس منتشر شده از امین حیایی نظر کاربران فضای مجازی را به خود جلب کرد.

مهمانی لاکچری مازیار لرستانی برای تولدش | سورپرایز مازیار لرستانی از طرف کیست؟

امین حیایی بازیگر سینما و تلویزیون است.امین حیایی از بازیگران سریال جوکر است.امین حیایی داور برنامه عصر جدید است.امین حیایی از داوران برنامه خنداننده شو، بود.امین حیایی محبوبیت بالایی دارد.

بیوگرافی امین حیایی

امین حیایی (زادهٔ ۱۹ خرداد ۱۳۴۹)[۱] بازیگر اهل ایران است. حیایی فعالیت خود را در سال ۱۳۷۰ با حضور در فیلم دو همسفر آغاز و تاکنون در آثار گوناگون، فیلم، سریال و تئاتر حضور داشته‌است. او برای دو فیلم شب (۱۳۸۶) و برف آخر (۱۴۰۰) سیمرغ بلورین بهترین بازیگر از جشنواره فیلم فجر را کسب کرده‌است. حیایی همچنین در سال ۱۳۹۶ برای بازی در فیلم شعله‌ور نامزد دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر شد و در نهایت دیپلم افتخار نقش اول مرد را کسب کرد.

او از سال ۱۳۹۷ تاکنون به‌عنوان یکی از داوران مسابقهٔ تلویزیونی عصر جدید به کارگردانی احسان علیخانی فعالیت می‌کند. وی از سال ۱۳۷۷ با بازیگر ایرانی، نیلوفر خوش‌خلق ازدواج کرده‌است و یک فرزند نیز از همسر نخست خود دارد.

امین حیایی متولد 19 خرداد 1349 در تهران است. در سال 1371 بازیگر یک تئاتر کودکان به کارگردانی ثریا قاسمی بود. در پانزدهمین جشنواره فیلم فجر نامزد دریافت جایزه بازیگر نقش دوم برای فیلم «براده های خورشید» شد.

امین حیایی و همسرش نیلوفر خوش خلق تصمیم گرفتند که در اطراف تهران زندگی کنند و به همین خاطر لواسان را انتخاب کرده اند. منطقه ای خوش آب و هوا در شمال شرق تهران و زندگی آرام و بدون دغدغه.

زندگی خصوصی امین حیایی

امین حیایی بازیگر سینما ، تلویزیون و تئاتر متولد 19 خرداد 1349 در تهران و در یک خانواده 5 نفره متولد شد. پدر او دارای شغل آزاد و مادرش معلم است. امین حیایی یک خواهر و برادر به نام امید دارد. او در 21 سالگی تنها خواهر خود را بر اثر ابتلا به سرطان از دست داد. امین حیایی دانشجوی انصرافی رشته کامپیوتر می باشد و مدرک تحصیلی او دیپلم ریاضی فیزیک است.

در بیمارستان شهدای تجریش به دنیا آمد و در محله شمیرانات بزرگ شد پدرش شغل آزاد و مادرش معلم بود و یک برادر کوچکتر از خود بنام امید دارد. تنها خواهرش سال 1370 در 21 سالگی امین بر اثر سرطان فوت کرده است. بعد انصراف از دانشگاه به خدمت سربازی رفت و در مرکز هنرهای نمایشی عقیدی سیاسی نیروی هوایی ارتش افتاد و از همانجا کارهای هنری خود را آغاز کرد.

امین حیایی از تئاتر تا بازی در سینما

سال 1370 در 21 سالگی زمانی که بازیگر تئاتر کودکان بود توجه ثریا قاسمی را جلب کرد و همان سال توسط او به فیلم دو همسفر معرفی شد. به این ترتیب اولین تجربه خود را با این فیلم بدست آورد اما بعلت موضوع سیاسی فیلم به موقع اکران نشد تا اینکه چند ماه بعد در فیلم دو روی سکه بازی کرد.

سال 1372 با سریال آپارتمان به کارگردانی اصغر هاشمی اولین تجربه بازی در تلویزیون را بدست آورد تا اینکه سال 79 با سریال همسایه ها به شهرت رسید. در سال 1386 برای فیلم شب سیمرغ بهترین بازیگر جشنواره فجر را گرفت و در ادامه با سریال شمش العماره سال 88، کلاه پهلوی سال 1391 درخشید.

در تمامی سالهای فعالیتم مدیون دوست عزیزم محمدرضا شریفی نیا هستم. من کنار او فیلم های موفقی را کار کردیم ، خیلی ها می گویند با او کار نکن اما من با او نون و نمک خوردم و نقش او در فعالیت های هنری ام انکار ناپذیر است.

ازدواج اول و طلاق امین حیایی

امین حیایی در سال 1371 در 22 سالگی با مونا بانکی پور ازدواج کرد اما این زندگی خیلی زود با به دنیا آمدن فرزندشان دارا حیایی به جدایی و طلاق ختم شد.

امین حیایی در مورد مشکلاتش در اوایل جدایی می گوید: اوایل جدایی سر حضانت دارا دچار مشکل شدیم ولی هر چه جلوتر رفتیم او فهمید من دارا را دوست دارم، منم حضات پسرمان را به همسر سابقم دادم. این را هم بگویم که ایشان واقعا برای پسرمان زحمت کشید.

ازدواج دوم امین حیایی

امین حیایی برای بار دوم در سال 1379 وقتی 30 ساله بود با نیلوفر خوش خلق بازیگر 28 ساله ازدواج کرد که آشنایی این دو سر یکی از فیلم ها شروع شد. حتی در زمان نامزدی نام خانم خوش خلق در تیتراژ فیلم بوی بهشت که با آقای حیایی همبازی بود با نام نیلوفر حیایی درج شد.

فعالیت ها جانبی امین حیایی

در کنار بازی ، کلاس های بازیگری راه انداختم ، در واقع یک موسسه فرهنگی هنری داریم که هدفمان کشف ، استعدادیابی و معرفی بازیگران با استعداد است. در کنار آن در عرصه موسیقی نیز چند قطعه ای هم خوانده ام و دستی هم در نواختن گیتار دارم. ناگفته نماند امین حیایی در سال 1380 اولین آلبوم خود بنام بوی بهشت را را منتشر داد سپس سال 1385 با گروه کویر البوم باران را عرضه کرد.

چگونه چین خود را به دام انداخت؟

گروه بین الملل: در نشست مهم و کم نظیر حزب کمونیست چین در ماه جاری رهبری آن حزب باید با دشوارترین مجموعه از انتخاب‌های اقتصادی که در دهه‌های اخیر با آن مواجه شده مقابله نماید. دو راه پیش روی چین قرار دارد: یا پکن می‌تواند چند سال دیگر با مدل اقتصادی فعلی خود ادامه دهد یا آن که مجبور خواهد شد با افزایش این هزینه‌ها یک گذار حتی دردناک‌تر از پیش را انجام دهد.
به گزارش فرارو به نقل از فارین افرز،‌ مشکل پیش روی چین مسئله‌ای است که "آلبرت هیرشمن" اقتصاددان آمریکایی آلمانی چندین دهه پیش توصیف کرد. هیرشمن خاطر نشان ساخته بود: "رشد سریع رشدی نامتعادل است و یک مدل توسعه موفق روشی است که در آن عدم تعادلی که از رشد نامتوازن حاصل می‌شود به شکل بهتری بتواند وظیفه تحرک منابع را انجام دهد. " او در نظریه رشد نامتوازن خود به طرفداری از سرمایه گذاری در برخی از بخش‌های اقتصاد پرداخت. از منظر هیرشمن عدم توازن و عدم تعادل بین بخش‌های بی‌شمار اقتصادی همان تضادی بود که حرکت به سمت سطوح بالاتر توسعه یعنی گذار از یک عدم تعادل به عدم تعادلی دیگر را میسر می‌ساخت. به عبارت دیگر از دید او توسعه چیزی نیست جز فرآیند مستمری که بوسیله زنجیره‌ای از عدم تعادل‌ها ایجاد و نگهداشته می‌شود. هیرشمن اشاره می‌کند که رها شدن از الگوی توسعه موفق کاری دشوار است. موفقیت بسیار این تمایل را ایجاد می‌کند که مجوعه‌ای از نهاد‌های سیاسی، تجاری، مالی و فرهنگی عمیقا جاسازی شده براساس تداوم مدل ایجاد شود و احتمالا مخالفت نهادی و سیاسی قوی با هرگونه واژگونی و تغییر اساسی در مدل ایجاد خواهد شد.
اکنون چین در چنین موقعیتی قرار گرفته است. مدل توسعه سرمایه‌گذاری بالا برای حل کمبود سرمایه گذاری فوق العاده چین طراحی شده، اما تقریبا چهار دهه پس از آن، چین در میان نرخ سرمایه گذاری بیش از حد بالا رها شده است. براساس اعلام بانک جهانی سرمایه گذاری به طور معمول حدود ۲۵ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را تشکیل می‌دهد از ۱۷ تا ۲۳ درصد برای اقتصاد‌های بالغ‌تر تا ۲۸ تا ۳۲ درصد برای اقتصاد‌های در حال توسعه در مراحل رشد بالا. این در حالیست که چین ظرف مدت یک دهه مبلغی معادل با ۴۰ تا ۵۰ درصد از تولید ناخالص داخل سالانه خود را هر سال سرمایه گذاری کرده است. چین باید این سطح غیر معمول از سرمایه‌‍گذاری را به میزان زیادی کاهش دهد. با این وجود، با رشدی که وابستگی بالایی به سرمایه‌گذاری دارد احتمالا آن کشور قادر نخواهد بود بدون کُند شدن شدید فعالیت‌های کلی اقتصادی خود این کار را انجام دهد.
نرخ سرمایه‌گذاری بالا لزوما همواره مولفه بدی برای چین نبوده است. هنگامی که دوران اصلاح گشایش اقتصادی چین در اواخر دهه ۱۹۷۰ میلادی آغاز شد پس از پنج دهه که جنگ با ژاپن، جنگ داخلی و مائوئیسم را شامل می‌شود آن کشور در زمینه زیرساخت۲ها، تدارکات و ظرفیت تولید رشد قابل ملاحظه‌ای داشت. آن چه چین بیش از همه به آن نیاز داشت یک الگوی توسعه بود که سرمایه گذاری سریع را در اولویت قرار داد.
رویکردی که طی چندین سال پس از آن به طول انجامید همین کار را انجام داد. نخست آن که پکن مجبور شد سهم تولید ناخالص داخلی خود را برای تامین اعتبار سرمایه گذاری پس انداز کند. در هر اقتصادی هر آن چه که مصرف نمی‌شود طبق تعریف صرفه جویی می‌شود. بنابراین، پس انداز اجباری تولید ناخالص داخلی تنها به معنای کاهش اجباری سهم مصرف خواهد بود.
پکن این کار را از طریق محدود کردن سیستماتیک سهم خانوار از تولید ناخالص داخلی انجام داد. کل درآمد یک کشور بین خانوارها، کسب و کار‌ها و دولت تقسیم می‌شود و خانوار‌ها برخلاف مشاغل یا کسب و کار‌ها و دولت بیش از آن چه کسب می‌کنند مصرف می‌نمایند. در عمل کاهش اجباری سهم مصرف بدان معناست که اطمینان حاصل شود تا دولت و کسب و کار‌ها سهم نامتناسبی از آن چه تولید می‌کنند را حفظ می‌نمایند و خانوار‌ها سهمی نزولی دارند. در نتیجه، هر چه سهم حفظ تولید ناخالص داخلی توسط خانوار‌ها بیش‌تر باشد سهم مصرف کم‌تر و سهم پس انداز افزایش می‌یابد.
در اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی سهم پس انداز داخلی تولید ناخالص داخلی به ۵۰ درصد رسید که بالاترین سطح ثبت شده تا امروز توسط هر کشوری در جهان می‌باشد. سیستم بانکی که واسطه اصلی پس انداز چین بود این پس انداز عظیم را برای کسب و کار‌های چینی، توسعه دهندگان املاک و دولت‌های محلی با نرخ بهره‌های از نظر مصنوعی پایین و تعیین شده دستوری از سوی دولت در دسترس قرار داد. نتیجه این سیاست رشد سریع ناشی از سطح بالایی از سرمایه‌گذاری بود. این روند به چین اجازه داد تا با سرعت حیرت انگیزی سرمایه گذاری خود را افزایش دهد. با این وجود، مانند هر کشور دیگری که الگوی مشابهی را دنبال کرده از جمله اتحاد جماهیر شوروی و برزیل در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی و ژاپن در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی چین با یک تله پنهان روبرو شد: هنگامی که شکاف بین سطح سرمایه در بازار خود و سطحی که صاحبان کسب و کار به گونه‌ای مولد می‌توانند جذب کنند بسته شد. در آن زمان است که نیاز به تغییر جهت به سوی یک استراتژی رشد متفاوت ایجاد می‌شود که تاکید بر سرمایه گذاری را به نفع مصرف گرایی رها کند.
این شکاف احتمالا دست کم ۱۵ سال پیش بسته شد هنگامی که بار بدهی چین به سرعت افزایش یافت. این وضعیت تصادفی نبود. به طور معمول هنگامی که یک اقتصاد مقادیر زیادی بدهی را به سرمایه گذاری در بخش تولید انتقال می‌دهد افزایش تولید ناخالص داخلی آن اقتصاد احتمالا از افزایش بدهی فراتر خواهد رفت و بار بدهی کشور هم چنان کم است. با این وجود، هنگامی که بدهی برای تامین اعتبار سرمایه گذاری در بخشی که مزایای اقتصادی آن کم‌تر از هزینه نیروی کار و منابه به کار رفته است (معروف به سرمایه گذاری غیر تولیدی یا غیر مولد) مورد استفاده قرار می‌گیرد بدهی‌ها سریعتر از تولید ناخالص داخلی افزایش می‌یابند. بار بدهی چین از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ میلادی شروع به افزایش کرد.
از آن زمان، نسبت رسمی بدهی چین از تقریبا ۱۵۰ درصد تولید ناخالص داخلی به نزدیک به ۲۸۰ درصد افزایش یافته است که یکی از سریع‌ترین افزایش بدهی‌های هر کشوری می‌باشد که تاکنون در سطح جهانی تجربه شده است. منابع اصلی این بار در حال افزایش بدهی، سرمایه گذاری در بخش املاک چین بود از جمله ساختمان‌های مملو از آپارتمان‌های خالی که به دلایل سوداگرانه خریداری شده بودند و سرمایه گذاری دولت‌های محلی در زیرساخت‌های اضافی مانند سیستم‌های ریلی بیش از حد جاه طلبانه، جاده‌های با میزان استفاده پایین و بزرگراه ها، استادیوم‌ها و مراکز همایش را نیز به این دسته از سرمایه گذاری‌ها افزود.
علیرغم آن که هر دو بخش املاک و زیرساخت‌های به قدری به فعالیت اقتصادی چین کمک کرده بودند که برای نخبگان محلی آن کشور از نظر سیاسی اهمیت پیدا کردند سیاست گذاران اقتصادی به طور فزاینده‌ای در این باره نگران بودند که تنها راهی که می‌توانند کنترل بدهی را در دست گیرند محدود کردن سرمایه گذاری غیر مولد در این دو بخش می‌باشد. با این وجود، محدود کردن سرمایه گذاری در بخش غیر تولیدی بدون ایجاد افت شدید در فعالیت اقتصادی چین تقریبا امری غیر ممکن بود، زیرا بیش از دو راهی سرمایه‌گذاری نیمی از رشد تولید ناخالص داخلی چین در سالیان اخیر از سرمایه گذاری در این بخش‌ها بوده است.
سرانجام سیاستگذاران قدم مهمی را در مواجهه با افزایش بدهی‌ها برداشتند آنان تصمیم گرفتند شرایط دریافت وام برای توسعه دهندگان املاک و مستغلات را دشوارتر سازند. برای سالیان متمادی توسعه دهندگان املاک در رقابت با یکدیگر برای دریافت وام نه تنها از بانک بلکه از مشتریان، تامین کنندگان و پیمانکاران وام گرفته بودند. آنان از این وجوه برای به دست آوردن هر چه بیش‌تر املاک استفاده کرده بودند و تا زمانی که قیمت املاک و مستغلات با افزایشی دائمی همراه بود ریسک اعتباری کمی را برای شان به همراه داشت و همواره قادر به فروش همراه با سود املاک بودند.
با این وجود، با توجه به آن که بخش املاک ۲۰ تا ۳۰ درصد از کل فعالیت اقتصادی در چین را شامل می‌شود اجتناب پذیر بود که هرگونه انقباض سیاستگذاری در حوزه املاک به سرعت منجر به کاهش چشمگیر و ناخواسته فعالیت‌های اقتصادی نشود. پس از اعمال سیاست تازه در مورد وام بخش املاک در سال گذشته تاثیر آن به صورت آشفتگی مالی بر سایر بخش‌های اقتصاد چین احساس شد. این امر به ویژه در مورد دولت‌های محلی صدق می‌کرد که فروش زمین بزرگترین منبع درآمدشان بود. صاحبان کسب و کار به طور مستقیم و غیر مستقیم تحت تاثیر ورشکستگی در بخش املاک قرار گرفتند و خانوار‌ها نگران شدند که قیمت‌ها به طور نامحدود افزایش نخواهد یافت.
دولت چین با نگرانی روزافزون در مورد سرعت کاهش اقتصادی آن کشور تنها از طریق روش‌های محدودی قادر به پاسخگویی خواهد بود. یکی از گزینه‌ها بازگشت به روز‌های رشد سریع و رشد بدهی یا از طریق تلاش برای احیای بخش املاک و یا از طریق جبران کاهش آن با افزایش چشمگیر هزینه‌های زیرساخت‌ها می‌باشد.
دولت‌های محلی تقریبا نسبت به احیای بازار املاک ناامید شده اند و انتظار صاحبان املاک نسبت به افزایش قیمت خانه در چین نیز رو به کاهش است. در نتیجه، ممکن است زمان برای اجرای راهکار تلاش برای احیای بخش املاک دیر شده بود. علاوه بر آن، مقام‌های چینی علاقه‌ای به بازگشت به روش‌های قدیمی انجام کار ندارند که در روند آن توسعه دهندگان املاک مقادیر زیادی بدهی را برای تامین مالی پروژه‌های تازه سوداگرانه را متقبل می‌شدند. با داشتن املاک و مستغلات مسکونی چینی تقریبا سه برابر سطح قابل مقایسه در ایالات متحده و با وجود بخش املاک که چنین سهم فوق العاده‌ای از کل فعالیت‌های اقتصادی را به خود اختصاص داده اکثر سیاستگذاران اقتصادی آن کشور مدت‌ها بود که قصد داشتند تا بازار املاک را آرام سازند.
به احتمال زیاد دولت چین با افزایش هزینه‌های زیرساخت ها، تاثیر منفی بازار املاک با رشد کندتر و کوچک‌تر را جبران خواهد کرد. به نظر می‌رسد که پکن حاضر به دنبال کردن این مسیر است و به دولت‌های محلی اعلام کرده که آنان باید هزینه‌های برنامه زیر ساختی خود را افزایش داده یا سرعت بخشند.
با این وجود، ساخت پل‌های بیش‌تر و سیستم‌های ریلی برای حمل و نقل با سرعت بالا هنوز به معنای اجازه دادن به رشد اقتصادی از طریق سرمایه گذاری در بخش غیر مولد می‌باشد همان گونه که طی یک دهه گذشته این گونه بوده است. این امر سبب می‌شود تا بار بدهی چین افزایش یابد و وضعیت تا جایی ادامه یابد که اقتصاد آن کشور دیگر نتواند پیامد‌های این وضعیت را حفظ و تحمیل کند. در شرایط مشابهی در سایر کشور‌ها از جمله در برزیل در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی نتیجه چنین وضعیتی ایجاد شرایطی بسیار مختل کننده بوده که اغلب خود را در قالب بحران مالی نشان داده است.
گزینه دوم برای پکن حفظ رشد زیاد با تغییر توازن اقتصاد آن هم به طور فزاینده‌ای به سمت مصرف گرایی است. چین دست کم از سال ۲۰۰۷ میلادی در تلاش است تا این کار را انجام دهد. با این وجود، افزایش هزینه‌های مصرف کننده نیاز به افزایش سهمی دارد که خانوار‌ها از تولید ناخالص داخلی کسب و حفظ می‌کنند. به عبارت دیگر، شهروندان عادی باید سهم بیش تری از آن چه اقتصاد در قالب دستمزد‌های بالاتر، حقوق بازنشستگی قوی‌تر و مزایای رفاهی بیش‌تر تولید می‌کند را دریافت کنند و این کار باید از طریق پرداخت توسط پکن و دولت‌های محلی صورت گیرد و مستلزم آن است که آنان از بخشی از سهم خود از تولید ناخالص داخلی چشم پوشی کنند.
اجرای چنین دستورکاری از نظر سیاسی بسیار دشوار است. توزیع قدرت سیاسی در چین مانند هر کشوری تا حدودی نتیجه توزیع قدرت اقتصادی است و می‌توان با اطمینان گفت که تغییر اساسی در دومی باعث ایجاد تغییراتی در حوزه توزیع قدرت سیاسی می‌شود و تناسب پیشین آن را برهم خواهد زد. البته اجرای چنین دستور کاری ناممکن است، اما هیچ گونه شواهدی وجود ندارد که نشان دهد چین بتواند مدیریت متوازن توزیع درآمدی را که سایر کشور‌ها با مشکل مشابه قادر به دستیابی به آن نبودند با موفقیت انجام دهد.
سرانجام اگر پکن مصمم باشد در حال حاضر برای کنترل افزایش ناپایدار بدهی اقدام کند و قادر به توازن مجدد اقتصاد خود نباشد گزینه سوم برای پکن آن است اجازه دهد نرخ رشد تولید ناخالص داخلی به شدت سقوط کند (احتمالا به زیر سه یا حتی دو درصد). اگر چین به درستی این گزینه را مدیریت کند بخش عمده کاهش هزینه‌ها بر روی بخش دولتی و نه خانوار‌ها خواهد بود و بنابراین، تاثیر زیادی بر روی شهروندان عادی نخواهد داشت. با این وجود، این گزینه به معنای رشد کُندتر برای اقتصاد چین در کلیت آن و به خصوص در دستگاه حکومتی خواهد بود.
پس از گذشت تقریبا سه دهه از بالاترین سهم سرمایه گذاری از تولید ناخالص داخلی در تاریخ توسط چین سرمایه گذاری بیش از حد آن کشور به سوی پروژه‌هایی هدایت شده که فعالیت اقتصادی و بدهی را ایجاد می‌کنند، اما باعث ایجاد ارزش اقتصادی واقعی نشده اند.
بنابراین، بعید به نظر می‌رسد که چین هنوز بتواند به شیوه‌ای مولد به سرمایه گذاری ادامه دهد. در چنین حالتی تنها گزینه‌های چین کاهش سریع سرمایه گذاری و پذیرش پیامد‌های رشد بسیار پایین‌تر یا حفظ سطح بالایی از رشد از طریق تداوم اجباری روند سرمایه گذاری بالا تا زمانی است که افزایش بار بدهی ناشی از آن ادامه چنین مسیری را دشوار یا غیر ممکن سازد. به عبارت دیگر، رشد چین به شدت کُند خواهد شد و مسیر کاهش این رشد پیامد‌های عمیقی برای آن کشور، حزب کمونیست چین و اقتصاد جهانی خواهد داشت.

وبسایت خبری باشگاه بارسلونا

بارسلونا در چه صورتی راهی مرحله بعدی لیگ قهرمانان میشود

ما در شبکه های اجتماعی :

در صورتی که فعالیت ما را مناسب دیدید بر روی دکمه ی موجود در این کادر کلیک کرده و حمایت کنید . برای این منظور به یک حساب گوگل ( جیمیل ) نیاز است و پس از کلیک رنگ دکمه از سفید به نارنجی تغییر خواهد کرد !

رودرو زمانی حسابه که هم امتیاز بشیم

تمام حالت ها میگن که بارسا صعود نمیکنه

تنها چهار حالت داره بارسا صعود کنه

۱. بارسا یه بازی ببره و یه بازی مساوی میشه ۸ امتیاز
اینتر همه ی بازیاشو ببازه میشه هفت امتیاز

۲.بارسا دو بازی ببره میشه ۱۰ امتیاز
اینتر همه بازیارو ببازه میشه هفت امتیاز

۳.بارسا همه بازیاشو ببره میشه ۱۰ امتیاز
اینتر یکی ببازه و یکی مساوی میشه ۸ امتیاز

۴. بارسا همه بازیاشو ببره میشه ۱۰ امتیاز
اینتر دو بازی مساوی کنه میشه ۹ امتیاز

مگه اینکه پلیژن چنان اتوبوسی بچینه که کسی نتونه ازش رد بشه شاید بشه ازشون ی امتیاز گرفت که اون هم بعیده..چون اینتر بازیکن های خیلی کاردرستی داره که میشه حتی از این اتوبوسی عبور کرد

فقط زودتر برو تا بعداً ازت به عنوان یک اسطوره محبوب یاد بشه نه یک ابله که فاجعه آفرید
(ولی متاسفانه حتی اگه تو الکلاسیکو هم تیم بیاره لاپورتا این کاره نیست)
فقط خدا به دادمون برسه با این همه بدهی

درسته خیلی دو راهی سرمایه‌گذاری احتمال بالا رفتن ما کمه و تقریباً لیگ اروپا قطعیه..
اما نگید احتمالش نیست !
فوتبال قابل پیش‌بینی نیست.
اگه این سناریو اتفاق بیفته عجیب ترین اتفاق ممکن خواهد بود.

اینطوری ک آسون تر میشه صعود
بایرن رو با ی ترکیب میتونیم ببریم
بالده اریک کریستنسن کونده
دی یونگ
پدری کسبه
دمبوز لوا رافی
@barcanews

بارسا الان 4 امتیاز داره
اینتر 7 تا
اگه ما بایرن و ویکتوریا پلژن رو ببریم میشم 10
اگه اون ها به بایرن ببازن ولی ویکتوریا رو ببرن هم میشن 10
اونجا دیگه بستگی به تفاضل گل داره
با توجه به این که بردن ویکتوریا توسط دو تا تیم تقزیبا 100 درصده
ما باید بازی با بایرن رو ببریم ولی اونا ببازن
که احتمال باخت اینتر زیاده ولی احتمال برد ما کمه
ولی آخر سر هم جدا از همه تلاش ها و تاکتیک ها و احیانا ناداوری ها
هر چی خدا بخواهد همون میشه
فکر کنم از الان دعا کنیم تاثیر گزار تر باشه [-o

دوستان دنبال زیر بقل مار نباشید. بارسا با این وضع سرمربی، ترکیب و تاکتیک تو خواب هم نمیتونه بایرن رو ببره.
یکی از دوستان صمیمیم طرفدار یوونتوس هست، درد مشترکی داریم. نفهمی سرمربی.

تورم بر سر دوراهی دو رقمی یا تک رقمی

هفته‌نامه حمل ونقل| بدون تردید دو رقمی شدن تورم در سال ۱۳۹۶ نه اتفاق دور از ذهنی است و نه عجیب تلقی می‌شود. دولت یازدهم در حالی سکان اقتصاد ایران را هدایت کرد که در چهار سال پیاپی، نرخ تورم در ایران کاهش یافت و بالاخره آخرین سال فعالیت خود را نیز با تورمی تک رقمی از پس ۲۶ سال به پایان برد. حالا در شرایطی برخی منتقدان دو رقمی شدن نرخ تورم در سال جاری را نشانه رفته‌اند که حتی رسیدن دوباره تورم به نرخ ۱۰ ردصدی نشانه از میان رفتن دستاوردهای دو راهی سرمایه‌گذاری دولتی نیست.

تورم به عنوان یکی از معضلاتی که گهگاه گریبانگیر جوامع بشری شده و عوارض اقتصادی، سیاسی و فرهنگی گسترده‌ای را در پی دارد، مطرح است. ایران سال‌هاست با تورم دو رقمی روبه‌روست و همین اتفاق سبب شده است بنیان‌های اقتصادی و اجتماعی وسیاسی دستخوش تغییر شود. در ادبیات اقتصادی منظور از تورم، افزایش سطح عمومی قیمت هاست که غالباً حالتی مداوم و برگشت‌ناپذیر دارد.

افزایش بی‌اعتمادی درفعالیت‌های اقتصادی، محدود شدن رشد سرمایه‌گذاری، اختلال در تخصیص بهینه منابع اقتصادی و بازتوزیع غیربهینه و ناعادلانه آنها تنها بخشی از مضرات و هزینه‌های تورم بالا محسوب می‌شود. در حالی‌که کشورهای توسعه یافته با اجرای سیاست‌های پولی و مالی کارا و بهبود ساختارهای اقتصادی خود اغلب در کنترل تورم موفق بوده‌اند، ایران و تعدادی دیگر از کشورهای در حال توسعه هنوز در این زمینه به نتایج مطلوب نرسیده‌اند.

نرخ‌های بالای تورم و نوسانات قابل توجه آن در اقتصاد ایران طی چهار دهه اخیر در مقایسه با عمده کشورهای جهان، نشان از عدم اجرای سیاست‌های مناسب درجهت کاهش تورم از سوی سیاست گذاران کشور دارد. هرچند در بازه‌هایی از زمان، و به‌ویژه پس از تجربه نرخ‌های تورم بسیار بالا، اعمال سیاست‌های مقطعی در جهت کاهش تورم با تعجیل در دستور کار قرار گرفته است، اما تلاش در جهت ریشه‌کن کردن این پدیده مزمن هیچگاه در برنامه‌های کلان اقتصادی کشور در اولویت قرار نداشته و یا در عمل آن‌چنان که باید مورد توجه قرار نگرفته است.

در این بین دولت یازدهم با جدیت بیشتری برای کاهش تورم تلاش کرده و موفق شده نرخ تورم را از ۴۰ درصد در زمان آغاز کار این دولت به ۹,۸ درصد در اردیبهشت ماه سال ۹۶ برساند.

در حالی‌که برخی موسسات معتبر بین‌المللی همچون اکونومیست تورم ایران را در سال ۲۰۱۷ تک رقمی و حدود ۹ درصد پیش‌بینی کرده‌اند اما برخی دیگر از کارشناسان و پژوهشگران معتقدند که تورم ایران در سال ۹۶ سیر صعودی خواهد داشت و دورقمی می‌شود. رشد نرخ تورم طی ماه‌های گذشته و افزایش این نرخ از ۸,۶ درصد در آبان ماه سال ۹۵ به ۹,۸ درصد در اردبیهشت ماه سال جاری از جمله نشانه‌های ورود نرخ تورم به بازه دورقمی در سال ۹۶ است.

نتایج برآوردهای مرکز پژوهش‌های مجلس نیز نشان می‌دهد نرخ تورم در ۱۳۹۶ برابر ۱۰,۹ درصد خواهد بود؛ این مرکز نرخ تورم در سال ۱۳۹۵ را نیز ۹,۱ درصد پیش‌بینی کرده بود. ضمن اینکه صندوق بین‌المللی پول نرخ تورم سال‌های ۹۵ و ۹۶ را به ترتیب ۹ و ۱۱ درصد پیش‌بینی کرده است.

بسیاری از کارشناسان افزایش تورم نقطه به نقطه و نرخ رشد نقدینگی را از مهم‌ترین دلایل پیش‌بینی افزایش تورم در سال ۹۶ عنوان می‌کنند و معتقدند تورم ایران در این سال بین ۱۲ تا ۱۵ درصد خواهد بود. همان‌طور که صندوق بین‌المللی پول نیز سال گذشته تورم ایران برای سال ۹۶ را ۱۲,۵ درصد پیش‌بینی کرده بود.

دولت موفق – دولت ناموفق

بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهد متوسط نرخ تورم در هفت دولت پس از جنگ از آن دولت دوم هاشمی رفسنجانی بوده است. هر چند در دولت اول هاشمی رفسنجانی متوسط نرخ تورم به ۱۸,۲ درصد رسیده بود، در دولت دوم این رقم به ۳۲,۴ درصد افزایش یافت. با این حال دولت اول اصلاحات این رقم را به ۱۷۷ درصد کاهش داد و این روند در دولت دوم تحت ریاست سید محمد خاتمی تداوم یافت و متوسط نرخ تورم را به ۱۴,۵ درصد کاهش داد. با این حال دولت نهم احمدی‌نژاد متوسط نرخ تورم را به ۱۶,۵ درصد رساند.

این رقم در دولت دوم احمدی نژاد با افزایشی قابل توجه به ۱۸,۸۸ درصد رسید. بررسی‌ها نشان می‌دهد تحت تأثیر سیاست‌های آرمان خواهانه و بلند پروازانه دولت اول احمدی نژاد، نرخ تورم در دولت دوم افزایشی قابل توجه را نجربه کرد و همین امر سبب شد سال ۱۳۹۱، شوک تورمی به وقوع بپیوندد. بررسی این مولفه در اقتصاد ایران نشان می‌دهد در سال ۱۳۷۴ و ۱۳۹۱ ایران بالاترین نرخ‌های تورم در سه دهه اخیر را در کارنامه کاری خود ثبت کرده است.

با این حال دولت یازدهم را می‌توان یکی از موفق‌ترین دولت‌ها در حوزه کنترل نرخ تورم دانست چرا که این دولت مولفق شد از پس ۲۶ سال بار دیگر نرخ تورم در ایران را تک رقمی کند.

از سوی دیگر آنچه در کارنامه دولت مشهود است، تداوم چهار ساله روند کاهشی نرخ تورم در ایران بوده است. نرخ تورم در ایران طی چهار سال گذشته در حالی هر سال نسبت به سال پیش از آن کاهش یافت که اقتصاد ایران بیش از چهار دهه است به تورم بالا و دو رقمی خو گرفته است.

یکی از رایج‌ترین معیارها برای قضاوت در خصوص رفاه و قدرت ثبات آفرینی دولت‌ها در عرصه اقتصاد، تورم و نوسانات تورم است. هر چند کنترل نرخ تورم یکی از مهم‌ترین شعارهای اغلب دولت‌ها بوده است، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد ایران تاکنون به جز سال‌هایی معدود نتوانسته است با نرخ تورم تک رقمی سال خود را به پایان برساند.

تورم سبب شده است قدرت خرید خانوارهای ایرانی تا حد زیادی به دلیل عقب ماندگی دستمزد از رشد تورم تحلیل رود. همین امر خود اهمیت اعمال سیاست‌های کنترل تورمی را نشان می‌دهد.

دوراهی زندانی چیست؟

با دیدن این ویدیو متوجه خواهید شد که چرا افراد در شرایط سخت یکدیگر را لو می‌دهند. این یک تئوری بازی اثبات شده است. تنها در یک دقیقه شاهد این استراتژی قدیمی ولی کارامد باشید.

سایت تابناک از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.

فرآیند صدور و وصول چک‌های بانکی جدید

قانون جدید چک به دنبال پیشگیری از صدور چک بی محل است، فرآیند تخصصیص چک.

واردات چندصدهزار خودرو برای شکستن حباب

عبدالحسین روح الامینی نماینده مردم تهران، ری، اسلامشهر و شمیرانات در.

پشت پرده تشکیل شورای عالی هماهنگی اقتصادی

غلامرضا تاجگردون رئیس پیشین کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس یازدهم.

رانت‌های بورسی به روایت اژه‌ای

حجت الاسلام و المسلمین غلامحسین محسنی اژه‌ای رئیس قوه قضاییه در دیدار با.

ناگفته‌های شب تولد دلار 4200 تومانی

احمد عراقچی معاون پیشین بانک مرکزی بالاترین مقامی بود که به واسطه توزیع.

سابقه دارها در یک کشتارگاه بزرگ

مهدی ناصر بافقی مدیرعامل یکی از بزرگترین کشتارگاه‌های صنعتی کشور در یزد،.

نقش جهانگیری در ماجرای تخلف واردات خودرو

ماجرای تخلف واردات خودرو در زمان نعمت‌زاده چه بود و نقش بخشنامه اسحاق.

آموزش نحوه ثبت در سامانه املاک و اسکان

درج اطلاعات سکونتی تمامی سرپرستان خانوار اعم از صاحب‌خانه و مستاجر در.

معرفی وظایف شرکت مادر تخصصی بازرگانی دولتی ایران

شرکت مادر تخصصی بازرگانی دولتی ایران در طول عمر 40 ساله فعالیت خود،.

نگاهی به دستاوردهای معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری

معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری دستاوردهای بسیاری در زمینه حمایت از.

مردم پرچم سازمان بورس را پایین کشیدند

مردم خشمگین امروز در تجمعی دیگر مقابل سازمان بورس خواستار پاسخگویی.

آشنایی با انواع روش‌های افزایش سرمایه

همه شرکت‌ها در طی چرخه حیات خود در مقاطعی از زمان به دلایل مختلف نیاز به.

انواع روش‌های ارزش‌گذاری سهام

سهام شرکت‌ها متکی بر چهار دیدگاه متفاوت و با چند روش در هر نگاه.

کدال چیست و حاوی چه اطلاعاتی است؟

سازمان بورس اوراق بهادار طبق ماده 2 قانون بازار اوراق بهادار جمهوری.

انواع صورت‌های مالی شرکت‌ها

شرکت‌ها با چهار نوع صورت مالی مواجه هستند: 1-ترازنامه 2-صورت حساب سود و.

مجامع شرکت‌ها و انواع آن

مجمع عمومی شرکت سهامی از اجتماع صاحبان سهام تشکیل می‌شود. مقررات مربوط.

روش‌های تحلیل در بورس و نرم‌افزارهایش

برای تحلیل بازار بورس یا هر سهم در بورس دو روش تحلیل بنیادی (فاندامنتال.

انواع وضعیت نمادها در بورس و جزئیاتش

نمادها در بورس همواره یکی از چهار وضعیت «مجاز»، «مجاز-محفوظ»،.

اصول سرمایه گذاری در بورس و خطاهای رایج

برای سرمایه گذاری در بورس اطلاع از اصول سرمایه گذاری ضروری است؛ اصولی که.