انواع توکن کدامند؟

صفحه تتر در سایت ارزدیجیتال؛ تتر یک توکن است.

راهنمای انواع مختلف توکن در صحنه ی crypto

از طریق یکسری قراردادهای هوشمند که با استفاده از بلاکچین قابل اجرا هستند، تنها با چند خط کد می توان کریپتو توکن (Crypto TOKEN) را با هزینه ای بسیار کم صادر کرد. مشاغل مختلف نیز می توانند از آن ها جهت نمایش انواع گوناگونی از دارایی‌های واقعی خود استفاده کنند. از طرفی مالکیت بخشی از املاک و دیگر داراییهای با ارزش بالا به لطف وجود توکن ها امکان پذیر می باشد. اما می توان این موضوع را عنوان کرد که افزایش این ارزهای دیجیتال در آینده ای نه چندان دور بر اقتصاد جوامع تاثیر بسیار بالایی خواهد داشت.

اگر فکر می کنید که امروزه از انواع مختلفی از توکن ها استفاده می شود و کنجکاو هستید که تفاوت همه ی آن ها را با هم بیابید این مقاله را از دست ندهید.

توکن چیست؟

توکن ها مدت ها قبل از آنکه بلاکچین ها به عنوان بخشی از فناوری عصر حاضر قلمداد شوند، وجود داشته اند. به طور کلی این ارز دیجیتال هر ساختاری که دارای ارزش اقتصادی باشد را در بر می‌گیرد . نمونه ای از استفاده ی توکن ها می توان به گواهینامه های سهام (stock certificates) ،اوراق قرضه (bonds)، و یا حتی عضویت در یک باشگاه و صرف شام اشاره کرد.

در اغلب اوقات، توکن ها، از طریق مجموعه ای از اقدامات ضد جعل ساخته می شوند، که منجر به افزایش جنبه های گوناگون امنیتی خواهند شد. هدف این کار درواقع جلوگیری از برخی انواع توکن کدامند؟ سوء استفاده های احتمالی است. در دنیای کریپتوکارنسی (cryptocurrency) یا رمز ارزها ، واژه ی “توکن” بیش تر شبیه یک استعاره می باشد. درواقع آن ها به مجموعه ای از دارایی ها و یا برخی حقوق دسترسی اشاره دارد که به طور کلی توسط شبکه های کامپیوتری، شبکه های بلاکچین و یا نوع دیگری از دفاتر کل توزیع شده اداره و مدیریت می شوند.

همان طور که می دانید دفاتر کل توزیع شده، یک ساختار کاملاً عمومی را به شکل سابقه ی معاملات ارائه می دهد که داده های مالکیت را رصد و کنترل می کنند.

توکن های دیجیتال چگونه کار می کنند؟

آن ها نشان دهنده ی مجموعه ای از قوانین هستند که در یک قرارداد کاملاً هوشمند رمزگذاری شده اند که به قراردادهای توکن نیز معروف اند. هر توکن به یک آدرس بلاکچین بخصوصی تعلق دارد. از طریق کیف پول اختصاصی می توان به آن ها دسترسی پیدا کرد که علاوه بر ارتباط با زنجیره ی بلوک، جفت کلیدهای عمومی و خصوصی مرتبط با آدرس های خاص را مدیریت می کنند. در نتیجه تنها شخصی که کلید خصوصی این آدرس ها را دارد می تواند به ارز دیجیتال مربوطه دسترسی داشته باشند.

در اینجا یک سوال مطرح می شود که صاحبان این ارزهای دیجیتال چگونه می توانند از آن ها استفاده کنند؟ پاسخ به این سوال چندین وجه مختلف دارد بدین صورت که :

• اگر توکن ها نمایانگر یک نوع دارایی باشند، مالک می تواند توکن ها را از طریق امضای آن با کلید خصوصی خود انتقال دهد. البته برخی فرآیندهای مبتنی بر اثر انگشت و امضاهای دیجیتال نیز لحاظ خواهند شد.
• اگر حق دسترسی به چیزی را ارائه دهند، مالک می تواند از طریق امضا و با کلید خصوصی خود و همچنین برقراری یک اثر انگشت دیجیتال این دسترسی را انجام دهد.
• اگر نماینده ی یک نوع رای باشند، باز هم مالک می تواند، از طریق امضا و با کلید خصوصی از رای خود استفاده کنند.

مهم ترین انواع توکن های موجود در عصر حاضر

برای ساده سازی موضوع می توان توکن ها را به دو نوع کاربردی (utility) و بهادار (security) طبقه بندی کرد. از آنجایی که عملکرد آن ها با یکدیگر فرق دارند، لازم است شما نیز بین این دو تمایزهایی را در نظر بگیرید. از طرفی نوع بهادار آن نیز خود به زیر گروه های متنوعی تقسیم بندی می شود که به شرح ذیل می باشند :

• سهامی (equity tokens)
• دارایی واقعی (real asset tokens)
• قابل تبدیل هیبریدی (hybrid convertible tokens)
• مشتق شده (derivative tokens)
• نوع دبت (dept tokens)

بررسی ماهیت توکن های کاربردی یا utility

ساده ترین روش برای توصیف توکن های کاربردی، این است که در اصل آن ها یک نوع coin هستند که به واسطه ی برنامه ها و پروژه های خاص پشتیبانی می شوند. زمانی که کاربران، نوع utility خریداری می کنند اغلب تمایل دارند که سود مشخصی را نیز دریافت کنند. البته این سود مورد نظر می تواند از طریق ارائه ی برخی خدمات نیز باشد.

یکی از قوانینی که برای این ارز دیجیتال وجود دارد، درواقع وجود یک سقف حداکثری برای دسترسی به آن ها است. به دلیل معاملات مرتبط با عرضه و تقاضا، ممکن است ارزش آن ها ها دستخوش تغییر و یا افزایشی باشند. لذا به طور کلی هر چه تقاضا برای یک نوع دارایی خاص بیش تر باشد، عرضه ی آن کاهش خواهد یافت در نتیجه در این حالت قیمت توکن ها افزایش می یابد.

به این نکته ی مهم توجه داشته باشید که توکن های کاربردی (utility tokens) به دلیل ویژگی ها و خاصیت منحصر به فردی که دارند جزو ابزارهای فوق‌العاده تاثیر گذار در سرمایه ‌گذاری محسوب می شوند. در حال حاضر هم سیل عظیمی از سرمایه گذاران تمایل دارند به دلیل افزایش تقاضا برای برخی دارایی ها و همچنین خدماتی که شبکه ی مورد نظر ارائه می دهد، توکن های کاربردی خود را خریداری کنند. اما به هر حال رشد قیمتی که در مورد این ارز دیجیتال اتفاق می‌افتد اکثر قریب به اتفاق آن ها بر مبنای برخی حدس و گمان ها و یا اصطلاح بهتر آن، ماهیتی نظری دارند و به آن صورت قابل قبول نیستند.

توکن های نوع بهادار یا security

بر خلاف توضیحاتی که در مورد توکن های کاربردی داده شد، نوع بهادار، هیچ گونه از برنامه های نوع کاربردی را دنبال نمی کنند. درواقع توکن های بهادار نوع دیجیتالی از اوراق سنتی مانند مالکیت یک دارایی، اوراق قرضه و یا سایر حقوق مالکیت هستند.

به طور خلاصه توکن های بهادار در اصل همان اوراق بهادار به شکل توکن شده هستند. از نظر قانون و برخی نقطه نظرات توافقی، تفاوت اساسی بین نوع کاربردی و بهادار به این صورت است که نوع بهادار بسیار بیش تر توسط برخی دولت ها و سازمان های مربوطه پشتیبانی و تنظیم می شوند. این ویژگی به این دلیل است که آن ها طبق قانون، عملکردی مانند سایر اوراق بهادار دارند. بر خلاف عرضه اولیه سکه (ICO) که نوع بی ثبات و غیر قابل اطمینانی از utility token را ارائه می دهند، اجرا و برقراری یک توکن بهادار، روشی بسیار محبوب جهت سرمایه گذاری در کمپانی های بلاکچین است.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

توکن ارز دیجیتالی است که خودش بلاک چین مستقل ندارد. اگر این تعریف برای شما نامفهوم است، نگران نباشید و این مقاله را تا پایان دنبال کنید. در این مقاله ابتدا با بیانی کاملاً ساده توضیح می‌دهیم که تفاوت کوین و توکن در بازار ارزهای دیجیتال چیست و سپس مزیت‌های ایجاد یک توکن به‌جای بلاک چین اختصاصی را بررسی می‌کنیم. همچنین چگونگی ذخیره‌سازی توکن‌ها در کیف پول‌ها را توضیح داده و در پایان انواع دسته‌بندی توکن‌ها را نام می‌بریم.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

در بازار ارزهای دیجیتال، یک «توکن» (Token) ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را ندارد و روی شبکه‌های دیگر مانند اتریوم جابه‌جا می‌شود.

بنابراین در بازار ارزهای دیجیتال مهم‌ترین چیزی که یک توکن را با «کوین» (Coin) متمایز می‌کند،‌ داشتن یا نداشتن بلاک چین مستقل است. طبق این تعریف، یک کوین ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را دارد.

بیت کوین، اتریوم، ریپل، لایت کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیجیتال دیگر که بلاک چین‌های اختصاصی خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ها جای می‌گیرند.

از بزرگترین توکن‌های بازار هم می‌توان به تتر، چین لینک، دای (Dai)، آوی (Aave)، یرن فایننس (Yearn.Finance) و بت (BAT) اشاره کرد.

جالب است بدانید که ۲,۸۰۰ ارز دیجیتال از ۳,۹۰۰ ارز دیجیتالی که در زمان نگارش این مقاله در صرافی‌ها معامله می‌شوند، در حقیقت توکن‌ هستند و از بلاک چین‌هایی مانند اتریوم، بایننس چین (Binance Chain)، ایاس و تزوس استفاده می‌کنند. اولین مرجعی که کوین و توکن را از یکدیگر متمایز کرد، وب‌سایت کوین مارکت کپ (Coinmarketcap) بود.

برای اینکه متوجه شوید یک ارز دیجیتال کوین است یا توکن می‌توانید به صفحه اختصاصی آن در وب‌سایت ارزدیجیتال مراجعه کنید.

صفحه تتر در سایت ارزدیجیتال؛ تتر یک توکن است.

فراموش نکنید که توضیحات ارائه‌شده درباره تفاوت کوین و توکن، بر اساس ذهنیت موجود در بازار بود. از نگاه کلی‌تر و دقیق‌تر، هر واحد ارزی مستقل در یک شبکه می‌تواند توکن در نظر گرفته شود. با این تعریف، اتر، ارز دیجیتال بومی شبکه اتریوم هم یک توکن محسوب می‌شود، اما در بازار اتر را یک کوین در نظر می‌گیرند.

بیشتر توکن‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال، «توکن‌های کاربردی» هستند. این توکن‌ها امکان دریافت کاربرد خاصی از یک پروژه را فراهم می‌کنند که تنها در اکوسیستم مربوط به آن قابل‌استفاده است.

برای مثال، اگر پروژه‌ای با این هدف کار خود را آغاز کند که بلیت اتوبوس‌های بین‌شهری را تنها با توکن‌های مخصوصی بتوان خریداری کرد، در این صورت کاربرد آن توکن تنها برای خرید بلیت‌ها خواهد بود و نمی‌توان به‌عنوان مثال از آن برای خرید غذا از رستوران استفاده کرد. در ادامه مقاله به‌طور مفصل درباره انواع توکن‌ها می‌خوانید.

ساخت توکن برای توسعه‌دهندگان بلاک چینی بسیار راحت‌تر از ایجاد یک بلاک چین و شبکه مستقل است و در بیشتر مواقع پروژه‌ها می‌توانند بدون نیاز به هزینه‌های نجومی برای طراحی یک بلاک چین، ارز دیجیتال خود را بسازند و به اهداف اولیه خود برسند.

پروژه‌هایی که قصد توسعه یک بلاک چین را دارند، معمولاً ابتدا از یک بلاک چین واسطه برای خود توکن ایجاد کرده و پیش‌فروش یا همان عرضه اولیه سکه (ICO) برگزار می‌کنند و در ازای پول ملی یا ارزهای دیجیتال دیگر توکن‌های خود را پیش از راه‌اندازی پروژه به فروش می‌رسانند. ارزش این توکن‌ها رابطه مستقیمی با وضعیت پروژه و حرکت آن در راستای اهدافش خواهد داشت.

همچنین، برخی توکن‌ها پس از اینکه به حد کافی توسعه پیدا کردند، به‌دنبال ایجاد بلاک چین اختصاصی خودشان می‌روند و به کوین تبدیل می‌شوند.

در حالی که کوین‌ها هر کدام می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند، توکن‌ها روی کیف پول‌های بلاک چینِ میزبان ذخیره می‌شوند. به‌عنوان مثال، تمام توکن‌های مبتنی بر اتریوم، روی کیف پول‌ها و آدرس‌های اتریوم ذخیره می‌شوند، اما نمی‌توانید بیت کوین را روی آدرس اتریوم ذخیره کنید، چون یک کوین است. در ادامه درباره کیف پول‌‌های توکن‌ها بیشتر می‌خوانید.

تفاوت توکن و کوین در یک نگاه

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، می‌توان توکن ایجاد کرد. اتریوم در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰٪ توکن‌های بازار است و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

به‌بیان ساده، توسعه‌دهندگان برای ایجاد یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک چین پیاده‌سازی کنند. برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد.

ساخت توکن به‌خودیِ خود در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما فراموش نکنید صرفاً ایجاد یک توکن نمی‌تواند ارزشمندی آن را تضمین می‌کند.

ساخت توکن به خودی خود بسیار آسان است، اما توکنی که هدف و کاربرد نداشته باشد، هیچ ارزشی هم ندارد.

متأسفانه آسان‌بودن ایجاد توکن‌های بی‌ارزش و بدون کاربرد، بستری برای کلاهبرداری هم فراهم کرده است و گاهی اوقات کلاهبرداران سعی می‌کنند توکن‌هایی که هیچ ارزشی ندارند را در قبال پول‌های واقعی مبادله کنند.

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی دخیل باشد و در صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست.

بدون اغراق می‌توان گفت بیش از ۹۰٪ توکن‌های بازار هدف و کاربرد خاصی ندارند و صرفاً برای پرکردن جیب توسعه‌دهندگان عرضه شده‌اند.

در سال ۲۰۱۷ که به «جنون ICO‌ها» مشهور است، پروژه‌های کلاهبرداری زیادی با وعده‌های عجیب‌وغریب وارد میدان شدند و هر کدام با پیش‌فروش (ICO) توکن‌های خود به سرمایه‌گذاران ناآگاه چند میلیون دلار پول به جیب زدند. در سال ۲۰۱۸ با ترکیدن حباب بازار، تمام آن توکن‌ها به فراموشی سپرده شدند و هرگز نتوانستند حتی به قیمت اولیه خود برسند.

چرا توکن؟

صرفه‌جویی در هزینه‌ها و زمان مهم‌ترین مزیت‌ ساخت توکن به‌جای یک بلاک چین جداگانه است. بیشتر پروژه‌هایی که می‌خواهند کار روی شبکه و بلاک چین خود را آغاز کند، در ابتدا بودجه و سرمایه کافی در اختیار ندارند و با توجه به گسترش سریع فضای ارزهای دیجیتال از نظر زمان‌بندی هم با مشکلات زیادی مواجه هستند. این پروژه‌ها می‌توانند در ابتدا خیلی سریع توکن خود را روی یک بلاک چین دیگر مانند اتریوم پیاده‌سازی کنند و با جذب سرمایه خصوصی یا عمومی و اضافه‌کردن آن به صرافی‌ها، به سرمایه و زمان‌بندی موردنظر خود دست پیدا کنند، شبکه اصلی خود را راه‌اندازی کنند و بعد توکن‌ها را به بلاک چین اختصاصی خودشان انتقال دهند. برای نمونه،‌ واحدهای ارزی ترون (TRX) در ابتدا به‌صورت توکن اتریومی عرضه شدند و بعد از توسعه بلاک چین ترون، به شبکه اصلی منتقل شدند.

در خیلی از موارد هم اصلاً نیاز به ساخت بلاک چین جداگانه برای یک پروژه احساس نمی‌شود و پروژه می‌تواند از امنیت بالای بلاک چین میزبان نهایت استفاده را ببرد. به‌عنوان نمونه، پروژه چین لینک اکنون به‌خوبی کار می‌کند و با تیم‌های بزرگی قرارداد همکاری امضا کرده است، اما توکن بومی آن یعنی لینک (Link) که در زمان نگارش این مطلب از نظر ارزش بازار در رتبه ۵ بازار قرار دارد، روی اتریوم کار می‌کند. با توجه به حساسیت پروژه چین لینک، تعداد زیاد ماینرهای اتریوم و امنیت بالای این شبکه برای این پروژه اطمینان‌خاطر به همراه می‌آورد. پروژه بزرگ دیگری که از بلاک چین اتریوم بهره می‌برد، تتر است. این استیبل کوین که برای حفاظت از سرمایه‌گذاران در برابر نوسانات ساخته شده است و قیمت آن با توجه به داشتن پشتوانه دلاری، همیشه یک دلار است، توکن‌های خود (USDT) را روی چندین بلاک چین امن عرضه کرده است و نیازی به ایجاد بلاک چین اختصاصی نمی‌بیند.

کیف پول‌های توکن‌ها

هر توکن می‌تواند روی تمام کیف پول‌ها و آدرس‌های بلاک چین میزبان ذخیره و منتقل شود. برای مثال، یک توکن اتریومی مانند چین لینک یا تتر را می‌توانید روی کیف پول و آدرس‌های اتریوم ذخیره کنید. به‌بیان ساده، با داشتن یک کیف پول و یک آدرس اتریوم می‌توانید تمام توکن‌های مبتنی بر آن را ذخیره کنید. تتر می‌خواهید؟ آدرس کیف پول اتریوم خود را بدهید. چین لینک می‌خواهید؟ بازهم آدرس کیف پول اتریوم خود را بدهید.

در مورد بلاک چین‌های دیگر مانند ترون، بایننس چین، ایاس و تزوس هم به همین صورت توکن‌ها روی کیف پول‌های هر کوین ذخیره می‌شوند. البته در بلاک چین‌های جدید مانند پولکادات و اولنچ این امکان وجود دارد که توکن‌ها روی کیف پول‌های اختصاصی با آدرس‌های متفاوت هم ذخیره شوند.

انواع توکن

توکن‌ها را از نظر نوع می‌توان به چندین دسته متفاوت تقسیم کرد. طبقه‌بندی توکن‌ها مانند طبقه‌بندی هر چیز دیگری نسبی و وابسته به اشخاص است و هرکس می‌تواند آنها را از جنبه‌های مختلف تقسیم‌بندی کند. با این حال، در بین اغلب اعضای جامعه ارزهای دیجیتال توکن‌ها در ابتدا به‌ دو دسته کلی مثلی (Fungible) و غیرمثلی (Non-fungible) تقسیم می‌شوند و سپس در هر کدام از این دسته‌ها می‌توان دوباره طبقه‌بندی انجام داد.

تفاوت توکن غیرمثلی و مثلی

قبل از اینکه توضیح بدهیم یک توکن غیرمثلی چیست، لازم است یک قدم عقب‌تر برویم و تفاوت مثلی‌بودن یا تعویض‌پذیر بودن با غیرمثلی بودن یا غیرقابل‌ تعویض بودن را بدانیم.

در اقتصاد، یک کالا (یا پول) در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تلقی می‌شود که واحدهای آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند و نتوان هیچ‌کدام از آنها را کم‌ارزش‌تر یا با ارزش‌تر از دیگری دانست.

به‌عنوان مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به‌طور کلی اسکناس‌ها در دسته دارایی‌های مثلی قرار دارند. یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی نسبت به یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی به دوست خود قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی‌های مثلی‌،‌ چیزهای غیرمثلی (Non-fungible) قرار دارند که دورتادور ما را فرا گرفته‌اند. به‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است.

مثلاً لپ‌تاپ شما، تلفن همراه شما و خودروی شما اقلام غیرمثلی هستند. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید تا به مسافرت برود، انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید نه یک خودروی دیگر. برای درک بهتر، بلیط بازی پرسپولیس و استقلال هم غیرمثلی است.

یک نمونه دیگر: تابلوی «مونالیزا»، شاهکار لئوناردو داوینچی، کاملاً غیرمثلی است. آیا کسی می‌تواند این اثر تاریخی را با یک تابلوی معمولی مبادله کند، با این فکر که هر دوی آنها تابلوی نقاشی هستند؟

تفاوت دارایی مثل و غیرمثلی

حالا به سراغ تعریف توکن غیرمثلی برویم:

یک توکن غیرمثلی یا NFT، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصربه‌فرد بوده و روی بلاک چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم‌‌های بازی‌های کامپیوتری، اقلام کلکسیونی، آثار هنری دیجیتال، بلیط رویدادهای مختلف، نام‌ دامنه‌ها، یک خانه که به‌صورت توکن درآمده و … در دسته توکن‌های غیرمثلی جای می‌گیرند.

در حال حاضر ۹۹٪ توکن‌های بازار مانند تتر و چین لینک مثلی هستند و همه واحدهای آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند، اما حوزه NFT روزبه‌روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن‌های غیرمثلی بخش بزرگتری از بازار را به خود اختصاص دهند.

با توجه به این موضوع که هنوز توکن‌های غیرمثلی نتوانسته‌اند بخش قابل‌توجهی از بازار را تصاحب کنند، در ادامه فقط سه مورد از مهم‌ترین انواع توکن‌های مثلی را مرور می‌کنیم. با این حال، با مراجعه به مقاله «توکن غیرمثلی چیست؟» می‌توانید درباره این نوع توکن هم به‌طور مفصل بخوانید.

سه دسته‌بندی اصلی در توکن‌های مثلی عبارت‌اند از:

توکن کاربردی

توکن کاربردی (Utility Token) ارز دیجیتالی است که از آن برای پرداخت هزینه‌ها و خرید کالا و خدمات در یک یا چند پروژه خاص استفاده می‌شود. امروزه اغلب توکن‌های موجود در بازار توکن‌های کاربردی هستند. مثلاً توکن لینک (Link) یک توکن کاربردی است که افراد می‌توانند با آن هزینه خدمات پلتفرم چین لینک را پرداخت کنند.

ارزش این توکن‌ها فقط با عرضه و تقاضا انواع توکن کدامند؟ مشخص می‌شود و هیچ پشتوانه‌ای برای آنها تعریف نشده است. همچنین ارزش این توکن‌ها به‌طور مستقیم هیچ ارتباطی با ارزش یا سرمایه‌های شرکت توسعه‌دهنده ندارد.

توکن اوراق بهادار

توکن اوراق بهادار (Security Token) ارز دیجیتالی است که دارنده آن صاحب بخشی از یک دارایی، شرکت یا سود یک فعالیت خاص خواهد بود. به‌عنوان مثال، زمانی که یک خانه یا یک شرکت تبدیل به هزاران توکن شود و مانند سهام میان سرمایه‌گذاران توزیع شود، آن توکن یک توکن اوراق بهادار به شمار می‌رود.

اوراق بهادار به هر دارایی قابل‌‌معامله گفته می‌شود که در نهادهای قانونی ثبت شده باشد و یک سرمایه‌گذار بتواند با داشتن آن در یک فعالیت مالی مشارکت کند. سهام و اوراق قرضه، از مهم‌ترین اوراق بهادار به شمار می‌روند.

اصطلاح توکن اوراق بهادار در سال ۲۰۱۸ بین فعالان مطرح شد، زمانی که برخی از نهادهای قانون‌گذار در سراسر جهان – از جمله کمیسیون بورس آمریکا (SEC) – اعلام کردند برخی از ارزهای دیجیتال در حقیقت اوراق بهادار هستند و باید از نظر قانونی ثبت شوند. اینکه یک انواع توکن کدامند؟ توکن اوراق بهادار است یا نه را نهاد قانون‌گذار کشور مشخص می‌کند. مثلاً در آمریکا، کمیسیون بورس آمریکا از طریق آزمایش هاوی مشخص می‌کند که یک دارایی اوراق بهادار است یا خیر. طبق تست هاوی، هر دارایی که شرایط زیر را داشته باشد، اوراق بهادار است:

• یک سرمایه‌گذاری مالی باشد.
• در آن انتظار سود تعریف شده باشد.
• در یک شرکت ثبت شود.
• این سود باید از فعالیت یک شخص ثالث به دست آید.

مزیت توکن‌های اوراق بهادار نسبت به اوراق انواع توکن کدامند؟ بهادار سنتی این است که با استفاده از فناوری بلاک چین، سرمایه‌گذار می‌تواند به‌جای استفاده از کارگزاری‌ها، توکن خود را روی کیف پول شخصی ذخیره کند و در زمان معامله به‌راحتی آن را انتقال دهد. همچنین این نوع توکن در مراجع قانونی ثبت می‌شود و این موضوع ریسک کلاهبرداری را کاهش می‌دهد.

توکن حاکمیتی (گاورننس)

توکن حاکمیتی یا گاورننس (Governance) ارز دیجیتالی است که دارنده آن می‌تواند با آن در تصمیم‌گیری‌ها و رأی‌گیری‌ها برای آینده یک سیستم یا شبکه نقش داشته باشد. به‌عنوان نمونه، توکن یونی سواپ (Uniswap) یک توکن حاکمیتی است که دارنده آن می‌تواند در تصمیم‌گیری‌های مهم این صرافی غیرمتمرکز حق رأی داشته باشد.

توکن‌های حاکمیتی اغلب اوقات در طبقه توکن‌های کاربردی جای می‌گیرند و این یعنی یک توکن حاکمیتی می‌تواند توکن کاربردی هم باشد.

جمع‌بندی

در این مقاله به هر آنچه که نیاز بود درباره توکن در حوزه ارزهای دیجیتال و تفاوت آن با کوین بدانید اشاره کردیم. تمام مطالب این مقاله را می‌توان در سه پاراگراف زیر خلاصه کرد:

تفاوت کوین و توکن چیست؟ آشنایی با انواع ارزهای دیجیتال

تفاوت کوین و توکن یکی از موضوعاتی است که تقریباً همه افراد تازه وارد به دنیای ارزهای دیجیتال در مورد آن دچار سردرگمی می‌شوند. اساساً توکن و کوین از بسیاری از جهات شبیه به هم هستند. هر دو آن‌ها دارای ارزش هستند و می‌توان برای پرداخت‌ها از آن‌ها استفاده کرد. از طرفی کوین و توکن هردو قابل تبدیل به هم و تبدیل به پول نقد هستند. اما در مقابل تفاوت‌های فراوانی هم دارند و هریک ویژگی‌های خاصی دارند که در دیگری دیده می‌شود.

اگر با داجکس تا انتهای این مقاله همراه باشید، تفاوت‌های اساسی بین کوین و توکن را بررسی می‌کنیم و با ویژگی‌های هریک از آن‌ها آشنا می‌شویم. با مطالعه این مقاله از این به بعد زمانی که نام کوین و توکن را می‌شنوید دقیقاً می دانید که با چه نوع ارزهای دیجیتالی رو به رو هستید. اگر فرصت کافی برای مطالعه این مقاله را ندارید، ویدیو کوتاه زیر به شما کمک می‌کند تا دید کلی نسبت به کوین‌ها و توکن ها به دست آورید.

کوین چیست؟ آشنایی با ویژگی‌های اصلی coin ها

با عرضه بیت کوین، استاندارد مشخصی برای کوین (coin) در دنیای ارزهای دیجیتال به وجود آمد. در واقع قواعد مشخصی وجود دارد که باعث می‌شود کوین‌ها از توکن ها جدا شوند. در تعریف کوین، 3 ویژگی اصلی را در نظر می‌گیرند. هر ارز دیجیتالی که این 3 ویژگی را داشته باشد یک Coin به حساب می‌آید:

1.کوین‌ها بلاکچین اختصاصی دارند

مهم‌ترین تفاوت کوین و توکن، استفاده از بلاکچین اختصاصی برای کوین‌ها است. هر بلاکچین اختصاصی انواع توکن کدامند؟ اطلاعات تمامی تراکنش‌های کوین بومی خود را ذخیره و نگهداری می‌کند. برای مثال وقتی با اتریوم تراکنشی انجام می‌دهید، اطلاعات آن تراکنش در بلاکچین اتریوم ذخیره می‌شود. اگر با بیت کوین تراکنشی انجام دهید، اطلاعات تراکنش شما در بیت کوین ذخیره می‌شود.

2. کوین‌ها جایگزین پول هستند

از همان ابتدا، هدف اصلی ارزهای دیجیتال این بود که جایگزین پول شوند. بیت کوین، اتریوم، NEO، لایت کوین و سایر کوین‌ها همگی این قابلیت را دارند که همانند پول‌های رایج مورد استفاده قرار بگیرند. امروزه می‌توانیم با استفاده از کوین‌ها، از بسیاری از شرکت‌های بزرگ مانند آمازون، مایکروسافت و تسلا کالا و خدمات مورد نیاز خود را خریداری کنیم. همچنین اخیراً بیت کوین در کنار دلار آمریکا به ارز رسمی کشور السالوادور تبدیل شده است.

3. کوین‌ها می‌توانند استخراج شوند

سومین ویژگی کوین این است که شما می‌توانید آن‌ها استخراج کنید. دو سیستم مختلف برای استخراج در حال حاضر وجود دارد: گواهی اثبات کار و گواهی اثبات سهام. در روش اول ماینر ها باید انرژی و توان سخت افزاری زیادی را صرف کنند تا در ازای آن کوین دریافت نمایند. مانند استخراج بیت کوین که روز به روز سخت‌تر نیز می‌شود. در روش دوم یعنی گواهی اثبات سهام، مصرف انرژی به شکل قابل توجهی کاهش می یاد و ماینر ها از طریق به اشتراک گذاری کوین‌های خود، کوین جدید به دست می‌آورند. کاردانو یکی از بهترین مثال‌های استفاده از گواهی اثبات سهام است.

به این ترتیب هر ارز دیجیتالی که سه ویژگی بلاکچین اختصاصی، قابلیت معامله به جای پول‌های رایج و استخراج را داشته باشد در دسته کوین‌ها قرار می‌گیرد. ارادی که به تازگی آموزش ارز دیجیتال را شروع کرده اند، باید با مفهوم کوین و تفاوت آن با توکن آشنا باشند.

لیست معروف‌ترین و بهترین کوین‌ها

اگر قصدترید یا سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال را دارید، دانستن تفاوت کوین و توکن برای شما مهم خواهد بود. ما در اینجا برای آشنایی بیشتر لیستی از معروف‌ترین و بهترین کوین‌ها تهیه کرده‌ایم تا در هنگام معامله بتوانید تشخیص دهید که در حال استفاده از توکن یا کوین‌ها هستید. لیست زیر شامل برترین کوین‌ها از لحاظ ارزش بازار می‌شود.

• بیت کوین یا BTC
• اتریوم یا ETH
• بایننس کوین یا BNB
• کاردانو یا ADA
• سولانا یا SOL
• ریپل یا XRP
• پولکادات یا DOT
• دوج کوین یا Doge

علاوه براین از لایت کوین، بیت کوین کش و استلار نیز می‌توان به عنوان کوین‌های معروف نام برد. ما در دوره های آموزش مقدماتی ارز دیجیتال به شما آموزش می دهیم که هریک از این کوین ها چه ویژگی هایی دارند و چگونه باید از آن ها در ترید استفاده کنید.

توکن چیست؟ بررسی تفاوت token با coin به زبان ساده

اصلی‌ترین تفاوت توکن و کوین این است که توکن ها به جای استفاده از بلاکچین اختصاصی، از بلاکچین سایر ارزهای دیجیتال همانند شبکه اتریوم استفاده می‌کنند. برای مثال استیبل کوین‌های معروف و پر طرفداری مانند تتر و USDC از جمله مهمترین توکن های شبکه اتریوم هستند. از طرفی اگر تراکنش‌های کوین‌ها وابسته به بلاکچین اختصاصی آن‌ها است، تراکنش توکن ها به قراردادهای هوشمند وابستگی دارد.

در تعریف توکن ها باید بگوییم آن‌ها مجموعه‌ای از کدها هستند که معاملات یا پرداخت‌ها را بین کاربران تسهیل می‌کنند. هر بلاکچین دارای قراردادهای هوشمند اختصاصی است که استفاده از توکن ها را امکان پذیر می‌کند. برای مثال اتریوم از قرارداد هوشمند ERC-20 استفاده می‌کند. به همین دلیل به توکن های شبکه اتریوم، توکن های ERC-20 می گویند. در ادامه چند ویژگی اختصاصی توکن ها که در کوین‌ها دیده نمی‌شود را بررسی می‌کنیم. با این حال اگر می خواهید با جزئیات بیشتر در مورد کوین و توکن به همراه نحوه استفاده از آن انواع توکن کدامند؟ ها در ترید آشنا شوید، پیشناد می کنیم بسته آموزش پیشرفته ارز دیجیتال را تهیه کنید.

1.توکن ها در هنگام تراکنش به طور کامل جا به جا می‌شوند

هنگامی که یک توکن خرج می‌شود، به صورت فیزیکی از مکانی به مکان دیگر منتقل خواهد شد. این موضوع یکی دیگر از تفاوت‌های کوین و توکن است. زیرا اگر برای خرید خود از کوین استفاده کنید، این کوین از شبکه‌ای به شبکه دیگر منتقل نمی‌شود. در واقع فقط موجودی حساب شما تغییر می‌کند و تراکنش مربوط به آن در شبکه بلاکچین ثبت می‌شود.

2.توکن ها فقط جایگزین پول نیستند!

از دیگر تفاوت‌های قابل توجه بین توکن و کوین‌ها، این است که کوین‌ها اساس نسخه‌های دیجیتالی از پول هستند اما توکن ها می‌توانند علاوه بر استفاده به عنوان پول، نشان دهنده دارایی‌ها یا اسناد خاصی نیز باشند. مانند NFT ها که نمایانگر یک کار هنری دیجیتالی هستند. توکن ها می‌توانند ارزش بسیار بیشتری از پول داشته باشند. برای مثال بعضی از توکن ها نماینده سهم یک شرکت هستند.

3. نقدینگی توکن از کوین کمتر است

بعضی از توکن ها، خصوصاً آن‌هایی که نماینده سهام، دارایی یا اسناد هستند، دارای محدودیت‌های زیادی برای خرج کردن هستند. بنابراین نقدینگی آن‌ها از یک کوین کمتر است. به عبارت ساده‌تر، یک توکن نشان دهنده چیزی است که شما صاحب آن هستید، اما کوین نشان دهنده چیزی است که شما قادر به داشتن آن هستید.

4. هرکسی می‌تواند توکن بسازد!

یک ویژگی جذاب توکن ها این است که شما می‌توانید با استفاده از قابلیت‌های شبکه‌های مختلف مانند اتریوم، توکن های اختصاصی برای خود ایجاد کنید. این مورد نیز یکی از تفاوت‌های اصلی توکن و کوین است. برای مثال برخی از شبکه‌ها مانند اتریوم قالب‌های آماده‌ای را در اختیار شما قرار داده که بدون نیاز به ایجاد بلاکچین مستقل و حتی با دانش فنی بسیار کم بتوانید توکن اختصاصی راه اندازی کنید.

لیست مهم‌ترین و بهترین توکن ها

توکن ها در سال‌های اخیر توانسته‌اند بخش بزرگی از بازار را در اختیار بگیرند. بسیاری از تریدر ها و سرمایه گذاران از این توکن ها به صورت روزانه استفاده می‌کنند. بعضی از آن‌ها مانند تتر نیز در بین 10 ارز دیجیتال برتر بازار قرار گرفته‌اند که نشان دهنده اهمیت بسیار زیاد آن‌ها است. در اینجا لیستی از مهم‌ترین توکن ها بر اساس ارزش بازار را مشاهده می‌کنید.

• تتر یا USDT
• شیبا اینو یا SHIB
• USDC
• یونی سواپ یا UNI
• چین لینک یا LINK
• BUSD
• اکسی اینفینیتی یا AXS

از سایر توکن های محبوب می‌توان به دای، پنکیک سواپ، Aave و earn.finance اشاره کرد که در بین تریدرها و سرمایه گذاران ارزهای دیجیتال ایرانی نیز شناخته شده هستند. توکن های کم نام و نشان دیگری نیز وجود دارند که می توانند پتانسیل بالایی برای رشد و سود دهی داشته باشند. برای اینکه در پیدا کردن توکن های مستعد حرفه ای شوید، استفاده از تدریس خصوصی ارز دیجیتال بهترین گزینه برای شما خواهد بود.

تفاوت کوین و توکن از لحاظ کابرد و اهداف

با توجه به تفاوت ویژگی‌های کوین و توکن، نوع کاربرد و اهدافی که هریک از این دو دسته ارزهای دیجیتال دنبال می‌کنند نیز با هم متفاوت است. این روزها کاربرد ارزهای دیجیتال بسیار گسترده‌تر از زمانی است که برای اولین با بیت کوین معرفی شد. به همین دلیل وجود هر دو دسته کوین و توکن ها برای جامعه ارزهای دیجیتال بسیار مفید و کاربردی است.

کاربرد کوین‌ها، هدف coin ها چیست؟

کوین‌ها در حال حاضر بیشتر به عنوان یک ارز رایج و ذخیره ارزش مورد استفاده قرار می‌گیرند. جدول زیر می‌تواند به درک کاربرد و اهداف اصلی کوین‌ها کمک کند.

کاربرد توکن ها؛ از token ها چه استفاده‌ای می‌شود؟

توکن ها به دلیل قابلیت‌های ویژه‌ای که دارند دارای کاربردهای بیشتری نسبت به کوین‌ها هستند. به همین دلیل انواع توکن ها بسیار بیشتر از کوین‌ها است. در جدول زیر اهداف اصلی توکن ها را بررسی می‌کنیم:

آموزش سرمایه گذاری در کوین و توکن ها در داجکس

در این مقاله با تفاوت کوین و توکن آشنا شدیم. کوین‌ها ارزهای دیجیتالی با بلاکچین اختصاصی هستند که بیشتر به عنوان جایگزین پول از آن‌ها استفاده می‌شود. در مقابل توکن ها روی بلاکچین های دیگر مانند اتریوم ساخته می‌شوند و کاربردهای بسیار گسترده‌تری دارند. هر دو دسته ارزهای دیجیتال می‌توانند گزینه‌های خوبی برای سرمایه گذاری و کسب درآمد باشند. با شرکت در دوره‌های آموزش ارز دیجیتال داجکس می‌توانید نحوه سرمایه گذاری و معامله کوین و توکن را بیاموزید و در فضایی امن در کنار هزاران کاربر به معامله آن‌ها بپردازید. برای شروع همین حالا می‌توانید در سایت داجکس ثبت نام کنید.

در نهایت اگر هر سوالی یا ابهامی در مورد تفاوت توکن یا کوین دارید، می‌توانید از طریق نظرات با ما در ارتباط باشید. کارشناسان حرفه‌ای داجکس پاسخگوی سؤالات شما خواهند بود.

تفاوت کوین و توکن ارز دیجیتال

رمز ارزها یکی از مهم ترین مباحث مالی،اقتصادی و تکنولوژی در دنیاست، یک کوین نوعی دارایی رمزنگاری شده است که بلاک چین مخصوص به خود را دارد بر خلاف توکن که روی بلاک چین‌های سایر رمز ارزها جا به جا می‌شود این تفاوت کوین و توکن ارز دیجیتال است.

اغلب افرادی که به تازگی وارد دنیای کریپتو شده اند تفاوت کوین و توکن را نمی دانند.

تفاوت های زیادی بین کوین های کریپتو و توکن های رمزنگاری وجود دارد.

اگر می خواهید این تفاوت ها را متوجه شوید و با مفهوم کوین و توکن آشنا شوید پیشنهاد می کنیم مطالعه این مقاله را از دست ندهید.

همیار کریپتو بهترین یاری کننده شما در سفر طولانی ارزهای دیجیتال خواهد بود.

امروزه دنیای تجارت مدرن شده است و روش­ های جدید برای تجارت بوجود آمده است که با پلت­فرم­ هایی مانند اینترنت، موبایل، کیف پول­ های ارز دیجیتال و… در ارتباط است.

اساتید همیار کریپتو در دوره های آموزشی ارزهای دیجیتال در مشهد به صورت حضوری و غیر حضوری شما را در این سفر همراهی می کنند.

کوین ارز دیجیتال چیست؟

کوین در ارزهای دیجیتال به رمزارزی گفته می شود که بلاکچین اختصاصی خود را دارد.

تمام «کوینها» به‌عنوان داده‌هایی در یک پایگاه داده بزرگ جهانی وجود دارند.

این پایگاه داده تمام تراکنش ها را پیگیری می کند و توسط رایانه های سراسر جهان بررسی و تأیید می شود.

تاریخچه کوین

در سال 1983، دیوید شام یک نوع پول دیجیتال مبتنی‌بر رمزنگاری اختراع کرد که ای‌کش (Electronic Cash) نام داشت.

دیوید شام بعدتر و در سال 1995 یک پول دیجیتال دیگر به نام دیجی‌کش (Digi Cash) ابداع کرد که روش رمزنگاری آن به گونه‌ای بود که نه بانک، نه دولت و نه هیچ شخص ثالثی قادر به ردگیری تراکنش‌های مالی آن نبودند.

در سال 1996 و در دانشگاه MIT مطالبی منتشر شد که در آن یک نظام رمزارز را به تفصیل شرح داده شده بود.

این سلسله مطالب در همان سال توسط آژانس امنیت ملی آمریکا در قالب یک گزارش با عنوان «چگونه یک ضرابخانه بسازیم: رمزنگاری پول‌های الکترونیکی گمنام» منتشر شد.

اولین رمزارز یا COIN که به صورت غیرمتمرکز کار می‌کرد در سال 2009 به‌جود آمد که همان بیت‌کوین است.

کوین متمرکز و غیرمتمرکز چیست؟

کوین ها به دو دسته متمرکز و غیرمتمرکز تقسیم می شوند.

کوین متمرکز

ارزهای دیجیتال متمرکز درواقع مثل پول‌های رایج عمل می‌کند، اما در دنیای دیجیتالی.

در حقیقت به مانند بانک مرکزی که کنترل مقدار چاپ پول و مقدار عرضه و تقاضا را در بازار کنترل می‌کند، توسعه‌دهندگان و سازندگان COIN متمرکز نیز روی آن کوین نظارت و دسترسی کامل بر مقدار چاپ و نحوه عرضه و تقاضای آن در بازار را دارند و کاملا کنترل شده عمل می‌کنند.

کوین غیرمتمرکز

ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز در واقع رمزارزی است که توسعه دهندگان، در کنترل آن هیچ‌گونه نقشی ندارند.

به‌عبارت دیگر داده ‌های داخلی شبکه به‌جای این‌که روی یک سرور مرکزی ذخیره شوند، بر روی هزارن سرور و به‌صورت کاملا شبکه‌ای ذخیره سازی می‌شوند.

به‌این ترتیب احتمال هک و یا دزدی پایین و همچنین میزان اعتماد و شفافیت بر عدم دستکاری آن افزایش می‌یابد.

توکن ارز دیجیتال چیست؟

توکن ها روی بلاکچین های موجود ایجاد می شوند و بلاکچین اختصاصی ندارد.

توکن‌ها روی بلاک چین ایجاد می‌شوند و براساس خصوصیاتی که برایشان تعریف می‌شود، دسته‌بندی‌ها و کاربردهای متفاوتی خواهند داشت.

امروزه، بلاک چین اتریوم میزبان اکثر توکن‌ها با ویژگی‌های متنوع و منحصربه‌فردشان است.

بنابراین، ویژگی دیگری که در تعریف توکن باید به آن توجه کرد، بی‌نیازی به بلاک چین اختصاصی است که نقطه تمایز آن با کوین نیز به‌شمار می‌رود.

هر کمپانی می‌تواند در شبکه بلاک چین توکن اختصاصی‌اش را تولید کند؛ اما این توکن‌ها ارزش کوین را ندارند و فقط برای پرداخت یا به‌کارگیری درون اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dApps) کاربردی هستند.

توکن هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته می شوند به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می شوند.

شبکه ERC-20 یکی از شبکه هایی است که می توان بر بستر آن کوین و توکن جابه جا کرد، در مقاله شبکه های نقل و انتقال در بلاکچین ما این شبکه ها را به طور مفصل توضیح داده ایم.

اگر شبکه های نقل و انتقال را بشناسید در فرایند نقل و انتقال به شما کمک می کند تا سرمایه خود را به اشتباه انتقال ندهید.

پیشنهاد می کنیم مطالعه این مقاله را از دست ندهید.

چگونه توکن ها ایجاد می شوند؟

ایجاد توکن به توانایی فنی کمی نیاز دارد و برای کسی که تجربه برنامه نویسی دارد توصیه می شود.

البته به توسعه دهنده نیاز دارد که برخی از کوین های بومی را برای بلاک چینی که توکن روی آن ایجاد می شود، خرج کند.

به عنوان مثال، اگر توکن در اتریوم ایجاد شود، سازنده باید مقداری اتر هزینه کند تا ماینرهای شبکه را وادار به اعتبارسنجی تراکنش توکن (ایجاد) کند.

هدف ساخت توکن ارز دیجیتال

بیشتر توکن ها برای استفاده با برنامه های غیرمتمرکز یا dApps وجود دارند.

زمانی که توسعه‌دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چه تعداد واحد بسازند و این توکن‌های جدید هنگام ایجاد به کجا ارسال شوند.

آنها در این مرحله مقداری از ارز دیجیتال بومی را روی بلاک چینی که در حال ایجاد توکن هستند، پرداخت خواهند کرد.

پس از ایجاد، توکن ها اغلب برای فعال کردن ویژگی های برنامه ای که برای آن طراحی شده اند استفاده می شوند.

بایننس (صرافی) نیز توکن خاص خود را دارد. هنگامی که کاربران با BNB (توکن بایننس) معامله می کنند، کارمزد آنها 50٪ کمتر است.

روش‌های مختلف استفاده از توکن‌ها

به‌عنوان روش پرداخت بین دو طرف قرارداد که بر سر پرداخت ازطریق توکن توافق کردند.

مالکیت دارایی دیجیتال (ملک، محصولات، سهام و…)

حسابداری برای اقدامات دیجیتالی

پاداش‌دهی به مشارکت‌کنندگان در یک شبکه

اطمینان از امنیت شبکه

فراهم‌کردن تجربه کاربری ارتقا یافته

مزیت ایجاد یک توکن ارز دیجیتال چیست؟

از آنجایی که توسعه‌دهنده dApp و توکن مجبور نیست بلاکچین خود را ایجاد کند، در زمان و منابع آنها صرفه‌جویی می‌کند.

آن‌ها می‌توانند از ویژگی‌های ارز دیجیتال با برنامه خود استفاده کنند و در عین حال از امنیت بلاکچین بومی بهره ببرند.

زمان تنها چیزی نیست که آنها را نجات می دهد، اگر آنها بلاک چین و کوین خود را به جای dApp و توکن ایجاد کنند، باید ماینر هایی را نیز برای تأیید تراکنش های خود پیدا کنند.

اگر با مفهوم ماینر آشنایی ندارید می توانید مقاله استخراج ارز دیجیتال را مطالعه کنید.

برای ایجاد یک بلاکچین قوی که نتوان به آن حمله کرد، ماینرهای زیادی نیاز دارند.

منظور از حمله در اینجا حمله 51 درصدی است. مقاله آن را مطالعه کنید تا متوجه این خطر شوید.

کار کردن روی یک بلاکچین مشترک که چندین برنامه می توانند روی آن اجرا شوند، برای بسیاری از کامپیوترها بسیار منطقی تر است تا هزاران بلاکچین ضعیف و عمدتا متمرکز. این فقط یک فرآیند بسیار طولانی تر و بسیار گران تر است.

انواع توکن ارز دیجیتال

در نهایت، در تعریف توکن، اجازه دهید به چند نوع مختلف توکن نگاهی بیندازیم.

توکن های امنیتی

بیشتر توکن های صادر شده توسط ICO توکن های امنیتی هستند. شخصی که آنها را خریداری می کند، پول خود را با انتظار سود در ICO سرمایه گذاری می کند. بر اساس قوانین سوئیس، با این اوراق مانند اوراق بهادار سنتی رفتار می شود.

توکن‌های سهام

اگر یک توکن نشان‌دهنده مقداری سهام در شرکتی باشد که آن را منتشر می‌کند، یک توکن سهام است. با این حال، تعداد کمی از شرکت‌ها از چنین ICO استفاده کرده‌اند، زیرا دستورالعمل‌های نظارتی زیادی در مورد اینکه چه چیزی قانونی است و چه چیزی نیست وجود ندارد.

توکن های کاربردی

توکن های کاربردی برای دسترسی افراد به یک محصول یا خدمات استفاده می شوند. آنها همچنین نادر هستند زیرا انتظار می رود بیشتر توکن ها بر اساس عرضه محدود آنها ارزش بیشتری پیدا کنند.

تفاوت کوین و توکن ارز دیجیتال

کوین‌های دیجیتالی مانند بیت کوین روی یک شبکه بلاک چین بومی و اختصاصی وجود دارند؛ اما توکن‌های دیجیتالی روی بلاک چین‌های موجود ایجادشدنی هستند.

کوین‌های دیجیتالی ارزش پولی دارند و در اصطلاح ارز دیجیتالی به‌شمار می‌آیند و می‌توانند در فرایندهای پرداخت استفاده شوند؛ درحالی‌که توکن‌ها کاربردهای گسترده‌ای دارند و ممکن است به‌شکل‌های مختلف به‌کار روند.

ایجاد کوین‌ها به‌هیچ‌وجه آسان نیست و فرایند پیچیده‌ای باید سپری شود؛ اما ساخت توکن برای افراد آشنا با برنامه‌نویسی کار سختی نخواهد بود.

توزیع کوین ازطریق استخراج انجام می‌شود که به انجام محاسبات پیچیده نیاز دارد؛ اما توزیع توکن‌ها در اکثر مواقع با برگزاری رویدادهای عرضه اولیه کوین (ICO) صورت می‌پذیرد.

جمع بندی

در این مقاله دریافتیم توکن رمزنگاری‌شده نوعی دارایی دیجیتال به‌حساب آید.

استفاده از آن به‌جای کوین یا ارز دیجیتال صحیح نیست؛ زیرا توکن‌ها کاربردی فراتر از رمزارز دارند و می‌توانند نمایانگر دارایی دیجیتال یا خدمات یا محصول خاصی باشند.

اکنون باید بفهمید که وقتی کسی می گوید “کوین” دیجیتال و “توکن” دیجیتالی، منظور چیست.

اکنون باید تعریف ساده کوین و توکن را بدانید

کوینها بومی بلاکچین خود هستند. در حالی که توکن ها بر روی بلاکچین دیگری قرار دارند.

کوینها اغلب به عنوان پول استفاده می شوند.

با این حال، برخی از کوینها کاربردهای دیگری نیز دارند.

این موارد شامل استفاده برای سوخت رسانی به برنامه ها، استفاده به عنوان یک سهام برای اعتبارسنجی تراکنش در شبکه، یا استفاده برای سوخت قراردادهای هوشمند و تراکنش های توکن است.

اگر آنها برای استفاده در dApp ایجاد شده اند، پس هدف آنها به خود برنامه بستگی دارد.

همیار کریپتو نمونه‌های زیادی از کوینها و توکن‌ها به شما داده شده است تا به شما کمک کند تا درک روشنی از منظور ما از هر عبارت داشته باشید.

بنابراین، اکنون که تعریف کوین و تعریف توکن را می‌دانید، به رمزارزهای مورد علاقه خود فکر کنید.

آیا آنها کوین هستند یا توکن؟

برای تشخیص کوین از توکن می توانید به سایت Coinmarketcap بروید و بر روی ارز مورد نظر خود کلیک کنید و کوین و توکن بودن آن را مشاهده کنید.

توکن چیست؟ چه انواعی دارد و کاربرد آن چیست؟

درک مفاهیم پایه و بنیادی ارزهای دیجیتال یکی از مهمترین و ابتدایی ترین گام های ورود به این صنعت است. اگر شما هم به ارزهای دیجیتال علاقه مند هستید و یا اخیرا با آنها آشنا شده اید حتما نام توکن به گوش شما خورده است. توکن یکی از مفاهیم رایج در اقتصاد دیجیتالی است که در این مقاله ماهیت، انواع و کاربرد آن را بررسی خواهیم کرد. با ما همراه باشید.

• 1. توکن چیست؟
• 2. انواع توکن
• 3. کاربرد توکن چیست؟
• 4. توکن چگونه ساخته می شود و ارزش پیدا می کند؟

توکن چیست؟

در دنیای دیجیتال، ارزها محدودیتی به بانک های مرکزی ندارد. بیت کوین مثال خوبی است که به ما نشان می دهد چطور از یک محیط خصوصی، یک ارز مجازی مبتنی بر بلاک چین می تواند وارد بازار شود، که البته در ابتدا به دلیل کمبود فریم ورک قانونی برای تعیین مقررات آن، محدودیت های زیادی داشت که در طی سال ها شاهد کاهش آن ها بوده ایم. بیت کوین تنها آغاز یک انقلاب همه جانبه است که دومین قدم آن می تواند Token باشد.

ابتدایی ترین تعریف توکن این است که توکن یک واحد ارزش صادر شده توسط یک سازمان است. اگر این مفهوم را به صنعت رمزنگاری پیوند بزنیم ، باید این واقعیت را اضافه کنیم که توکن توسط یک جامعه پذیرفته شده است و همچنین در یک بلاک چین خاص پشتیبانی می شود. یک سازمان یک توکن ایجاد می کند تا بتواند باعث ایجاد انگیزه در تعامل کاربران شود و پاداش هایی را در سراسر شبکه دارندگان توکن توزیع کند.

Token در واقع یک اصطلاح جدید برای نام بردن یک واحد ارزشمند است که توسط یک ماهیت خصوصی عرضه می شود. با این که توکن ها شباهت های زیادی با بیت کوین دارند (آن ها دارای ارزشی هستند که توسط یک انجمن قابل قبول است و مبتنی بر بلاک چین هستند)، اما هدف وسیع تری را دنبال می کنند. توکن ها بیشتر از یک ارز هستند چرا که از آن ها می توان در کاربردهای وسیع تری استفاده نمود. تمامی توکن ها به صورت مجازی وابسته به پروتکل بلاک چین میزبان هستند، که بر اساس گفته متخصصان، برخی از آنها بسیار کامل تر از بلاک چین بیت کوین می باشد.

Token در دنیای ارزهای دیجیتال، به دارایی گفته می ‌شود که معمولا بر پایه یک بلاکچین دیگر ساخته شده است.

در حالی که ارز دیجیتال یا کوین به طور مستقل کار می کند و از پلتفرم بلاکچین متعلق به خود استفاده می کند ، یک توکن بر روی یک بلاکچین موجود ساخته شده و توسط آن پشتیبانی می شود. به عنوان مثال بیت کوین بلاکچین مخصوص خود را دارد پس کوین است و توکن محسوب نمی شود.

انواع توکن

طبقه بندی و دسته بندی توکن ها بر اساس ویژگی های مختلف و از جنبه های متفاوت صورت می گیرد.

توکن های ارزی (Currency tokens) : همان طور که از نام آن ها مشخص است، از این توکن ها به عنوان یک روش برای پرداخت و ذخیره ارزش انواع توکن کدامند؟ استفاده می شود، بنابراین کاربرد این توکن ها مانند سایر ارزهای دیجیتال (مثل بیت کوین) است.

توکن های کاربردی (Utility tokens) : ظهور اتریوم برای اولین بار باعث به وجود آمدن توکن‌های کاربردی شد. برخلاف توکن‌های ارزی، این نوع از توکن ها به دارندگان شان اجازه دسترسی به یک محصول یا سرویس خاص را می دهند. آنها چند کاره هستند و معمولا بر روی یک بلاک چین مانند اتریوم ساخته می ‌شوند و در همان شبکه می ‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.

توکن بهادار (Security tokens) : با این توکنها علاوه بر این که می توان محصولات و خدمات را خریداری کرد، می توان با نگه داری آن ها انتظار بازده سرمایه ‌گذاری و منفعت نیز داشت. این ویژگی باعث شده تا برخی از فعالان بازار و همچنین کمیسیون بورس اوراق بهادار آمریکا (SEC) آن ها را به عنوان اوراق بهادار طبقه بندی کنند.

توکن های دارایی (Asset tokens) : این توکن ها به عنوان نماینده دیجیتال یک دارایی در یک پلتفرم یا سازمان شناخته می شوند. مثلا ممکن است یک توکن، نماینده و نشان گر مقدار مشخصی املاک یا دارایی فیزیکی مانند طلا باشد.

توکن های سهمی (Equity tokens) : این توکنها بیشتر به عنوان یک مفهوم تئوری وجود دارند. این توکنها به دارندگان خود، مالکیت سهام منتشر کننده آن را می دهند (چیزی مانند سهام شرکت)

توکن های پاداش (Reward tokens) : این نوع توکن، می تواند معادل امتیاز وفاداری (loyalty points) یا برای پرداخت جایزه‌ برای فعالیت های خاص در یک بلاکچین، مثلا شرکت در استیکینگ، باشد.

توکن های سودده (dividend tokens) : به استثنای توکنهای ارزی، سایر توکنها نوعی قرارداد سرمایه گذاری با پتانسیل درآمد انفعالی هستند. چنین درآمدی می تواند در اشکال و انواع مختلف وجود داشته باشد، به طور مثال کسب سود از طریق نگه داری Token، سرمایه گذاری و یا انجام عملیات استخراج و… .

برخی از سازمان ها، درآمدشان را با توزیع سود بین دارندگان Tokenتقسیم می‌کنند. علاوه بر این، بلاک چین هایی وجود دارند که دارای ویژگی هایی مشابه پرداخت سود هستند که باعث می شود ارز آن ها مشابه یک توکن سودده باشد.

توکن های غیر مثلی (non-fungible tokens) : این توکنها دارایی های کمیاب، منحصر به فرد و خاص هستند که بر روی بلاکچین جابه جا می شوند. با توجه به محبوبیت اخیر NFT ها در مقاله ای مجازه به بررسی کامل آنها پرداخته ایم که از طریق لینک زیر قابل دسترسی می باشد.

کاربرد توکن چیست؟

با توجه به این که ساخت Token برای توسعه ‌دهندگان بسیار ساده تر از ایجاد یک بلاکچین و شبکه مستقل است و از سوی دیگر طراحی یک بلاکچین هزینه های بسیار زیادی دارد، بسیاری از پروژه ها این فرصت را دارند تا با راه اندازی و معرفی توکن خود بر روی یک بلاکچین دیگر، به اهداف اولیه خود برسند.

بسیاری از پروژه هایی که از ابتدا قصد دارند که بلاکچین مستقل خود را توسعه دهند ابتدا از یک بلاکچین واسطه برای ایجاد Token خود استفاده می کنند. این تصمیم هوشمندانه ای است چرا که می توانند از طریق برگزاری عرضه اولیه سکه (ICO) توکن‌های خود را پیش از راه ‌اندازی بلاکچین به فروش برسانند و سرمایه جذب کنند. ارزش این توکن‌ها معمولا با توجه به اهداف و ضعیت پروژه و حرکت آن تعیین می شود. از آن جا که توسعه دهنده برنامه و token مجبور نیست بلاک چین خود را ایجاد کند، در صرف زمان و منابع صرفه جویی می کند. آن ها می توانند از ویژگی های ارز رمز نگاری برنامه خود استفاده کنند، در حالی که از امنیت بلاک چین بومی سود می برند.

از سوی دیگر برخی توکن‌ها پس از اینکه به حد کافی توسعه پیدا کردند و یا مورد توجه فعال بازار قرار گرفته اند، اقدام به ایجاد بلاکچین اختصاصی خود خواهند کرد و تبدیل به کوین می شوند.

مثال ملموس تبدیل توکن به کوین، ارز دیجیتال بایننس کوین است. بایننس کوین ابتدا به عنوان یک توکن Erc20 بر روی بلاکچین اتریوم شروع به کار کرد و سپس بایننس بلاکچین اختصاصی خود را تحت عنوان بایننس چین توسعه داد و BNB را به آن منتقل کرد.

معمولا توکن ها برای برنامه های غیرمتمرکز یا دی‌ اپ ها (dApp) استفاده می شوند. زمانی که برنامه نویسان Token های خود را می سازند، می توانند برای تعداد آن ها و این که برای چه هدفی استفاده شوند یا به کجا ارسال شوند نیز تصمیم بگیرند.

در اغلب موارد بدین صورت است که این توکن ها با هدفی از پیش تعیین شده برای برنامه ای خاص طراحی می شوند. برای مثال Musicoin Token، در پلتفرم Musicoin استفاده می شود و به کاربرانش اجازه می دهد تا با استفاده از آن، از و ویژگی های مختلف برنامه مثل ویدئو دیدن یا موزیک گوش دادن استفاده کنند.

زمان تنها چیزی نیست که این توسعه دهندگان در آن صرفه جویی می کنند. اگر آن ها به جای Token و برنامه های خود، بلاک چین خود را داشته باشند، لازم است استخراج کنندگانی را برای بررسی و تایید تراکنش های خود پیدا کنند. پیدا کردن استخراج کنندگان زیاد برای ایجاد یک بلاک چین قوی در برابر حملات، زمان بر خواهد بود. این باعث می شود که بهره جستن از یک بلاک چین مشترک برای استفاده از چندین برنامه کاربردی، بسیار کارآمدتر از هزاران بلاک چین ضعیف و اغلب متمرکز باشد.

نکته ای که اشاره به آن خالی از لطف نیست این است که تمام توکن ‌های مبتنی بر یک بلاکچین خاص، روی کیف پول‌ها و آدرس‌های همان بلاکچین ذخیره می‌شوند. به عنوان مثال توکن های Erc20 که بر روی بلاکچین اتریوم فعال هستند دارای آدرس های مشابه اتریوم هستند و بر روی همه ی ولت هایی که از اتریوم پشتیبانی می کنند قابل ذخیره سازی می باشند.

توکن چگونه ساخته می شود و ارزش پیدا می کند؟

هر بلاکچینی که از قراردادهای هوشمند و زبان برنامه نویسی سطح بالا پشتیبانی می کند بستری برای ایجاد Token برای هر کسی به حساب می آید. این بدین معناست که با استفاده از زبان‌ های برنامه ‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن یک بلاکچین آن می توان قرارداد هوشمند یک Token را ایجاد کرد و آن را در بلاکچین میزبان پیاده سازی و راه اندازی نمود. هر بلاکچینی که از قرارداد های هوشمند پشتیبانی می کند استاندارد خاص خود را برای ایجاد توکن ارائه می دهد.

جالب است بدانید که ساخت و پیاده سازی یک توکن کمتر از یک ساعت زمان می برد و فقط چند دلار برای پرداخت کارمزد شبکه هزینه دارد. اما آیا هر شخص حقیقی یا شرکتی می تواند توکن ارزشمند ایجاد کند و یا صرفا ساخت توکن ارزش آن را تضمین می کند؟

پاسخ این سوال خیر است. پس ضامن ارزش یک توکن چیست؟ برای اینکه یک توکن بتواند ارزش پیدا کند و مورد پذیرش جامعه ارزهای دیجیتال قرار بگیرد باید یک پروژه کاربردی و قوی پشت سر خود داشته باشد و از همه مهم تر در صرافی‌های معتبر لیست شود. بنابراین ارزش بخشیدن به یک توکن به هیچ عنوان کار ساده و پیش پا افتاده ای نیست.

با توجه به اینکه ایجاد توکن‌ های بی ‌ارزش و بدون کاربرد بسیار ساده است، و از طرفی بازار ارزهای دیجیتال نوظهور است و بسیاری از عموم اطلاعات کافی درباره آن ندارند، موارد مختلفی به وجود آمده است که کلاهبرداران توکن‌هایی که هیچ ارزشی ندارند را در قبال پول‌های واقعی مبادله کرده اند. اوج شکل گیری این توکن ها با اهداف کلاهبرداری از عموم در سال 2017 بود. در آن سال که از آن به عنوان سال جنون عرضه های اولیه نیز یاد می شود، پروژه‌های بسیاری با وعده های دروغین اقدام به عرضه اولیه (ICO) توکن‌های خود به سرمایه ‌گذاران نا آگاه نموده اند و بسیاری از افراد در چنین دام هایی قربانی شدند.